![]() |
Soldaki adamın tüfeği omuzlayıp namluyu doğrudan kadraja çevirmesi, masum atış oyununu bir anda “çatışma” diline devşiriyor. Arkadaki (şapkalı, gözlüklü) adamın keyifli gülümsemesi ise bu sertliğin gerçek değil, rol olduğunu ele veriyor.
Kalın paltolar, geniş yakalar, şapka, atkı… Ellili yılların erkek modası zaten noir’a yatkın, şimdilerde kolayca “mafya şıklığı” diye okunuyor. Gang cosplay gibi duruyor. Flaş patlaması ve hafif bulanıklık da (en azından bana ) eski polis baskını/olay yeri fotoğraflarının estetiğini çağrıştırıyor. Üstelik arka plandaki tahta-ızgara dokular, standın çizgilerini “hapishane parmaklığı” gibi göstererek bu çağrışımı büyütüyor.
Elbette burada olan, gerçek bir mafyözlükten çok mafya ikonografisinin halk eğlencesine sızması. Tüfekli adam attığını vurursa peluş bir ayı alacak, kimse ölmeyecek.

Hiç yorum yok:
Yorum Gönder