Odamızın masası

Neresi çok belli değil, bir yurt odası gibi duruyor, kız yurdunda daracık bir odada, üniversiteli genç kadın öğrenciler ders çalışırken poz vermişler sanki. Bana 1965 sonrası, 1975 öncesi gibi geldi...

Fotoğraf evlere ailelere gönderileceği için olabilir, masaya ders kitapları da dizilmiş, kıkırdaşarak çalışıyor gibi yapmışlar, yoksa hoşbeş ettikleri, neşeyle halleştikleri, öyle sıralandıkları anlaşılıyor. 

Okulu bitirenler, nerelere nerelere dağılacaklar, hayat diyecekler, yel üfürdü, su götürdü, adı neydi o kızın...Hani yeşil gözlü...Çok ağlamıştı bi gün...Evet, evet, her köşe başında öpüşüyordu o oğlanla...

Arkada ranzada yorgana örtü olan Sümerbank battaniyeleri, belki otuz yıl sonra bile (ben askerken) yine ranzaların değişmez unsuruydu, nasıl ekşi, nasıl eprimişti, şimdi bile hatırlıyorum kokusunu, dikensi sertliğini.

Masada sigara yok, yassı bir Bahar paketi yakışırmış-olurmuş ama yine fotoğraf için saklanmış sanki... Sigara kontrollerini hesap etmiyor değilim. Müdiranım veya Yozgatlı idare amiri, yanında bilmemne ablayla zağlı zorlu ve beklenmedik bir anda odaya girerek yastık yorgan altına, çantalara, bavullara, iç ceplere baktığını hayal ediyorum. 

Yasak işte, sağlık derdi filan değil o yıllarda, asıl mesele ayıp mayıp yeter ki fosur fosur saygısızlık olmasın... Kesin emri var Milli Eğitimin... 

O yasak, bu yasak, açık kapılar yasak...

Fotoğrafın içinde endorfin var, stres azaltan, uyum artıran, yakınlık pekiştiren tatlı bir neşe...Lazım bi şey...