Yetmişli yıllardan bir Bedri Koraman karikatürü, yakın geçmişte açılan davalar düşünülürse, bugün siyasi parti liderlerini hayvansılaştırarak parodileştirmek, mümkün görünmüyor...Anayasal teminat ve demokrasiye özgü önkabuller enikonu değişmiş durumda. Bana kalırsa, en fenası, kamuoyunda eleştiriye karşı güçlü bir tahammülsüzlüğün yerleşmesi, kabul görmesi-çöreklenmesi...
Dünyada olduğu gibi bizde de mangalar çizgi roman piyasalarını domine edince, doğal olarak,
Tezuka isimli yerli üretim bir manga dergimiz bile olmuş.. Arkası gelecek, türe ilişkin yeni çizgiciler ve farklı mecralar çıkacaktır... Kenan Yarar, "Haiku'ya Çizgiler" adlı bir köşe yapıyor dergide. Hani, yeniler, gençler, denemeler var dergide ama onun çizgilerini ve yorumunu görmek ilginç.
Çocukluğumda Mini Ringo'nun hastası, sıkı takipçisi filan değildim ama elime geçtikçe okurdum. Geçenlerde topluca okuyayım arzusu duydum, ufak ufak topladım, ne ki, bir ikisini okuyunca da bu fikirden vazgeçtim. Red Kit taklidiymiş, ama onun mizahından eser yokmuş, hatta komik çizgiler dışında belki de böyle bir iddiası bile yokmuş, olamazmış. Sonra şunu düşündüm, çocukken bayılırcasına okuduğum ve halen okuma fırsatı bulduğumda ilham aldığım çok çok az çizgi roman var.
2 yorum:
En güzel tarafı Aslan Şükür kapaklarıydı.
İnsanlar yergi yerine övgü bekler olunca; yazar- çizerler de azaldı , şakşakçılar çoğaldı.
Gerçek kahkahalar yerini güldürü efektlerine bıraktı.
Toplumsal değişim toplumsal gelişimi de engelliyor tabii.
"Derin Hakikatler" belki de Derin Masallarla yer değiştirecek.
Yorum Gönder