Erkekler beni...

Mizah dergileri "şimdiki zamanı" konuşurlar, dillendirirler, kolektif zihniyeti temsil ederler(di). Yukarıdaki karikatür, cumhuriyetin onuncu yılından. Üst başlık "Kadınlar her şey oluyorlar, fakat..." yazılmış... Kısa saçlı, pantolonlu, çizmeli, hasılı erkek gibi gösterilen bir kadın resmedilmiş... Ev kadınlığına ilişkin resimlere bakarak korkuyor, şaşakalıyor, yerinde hopluyor... "Erkekler beni hakim yapıyorlar, polis yapıyorlar, muhtar yapıyorlar. Allah esirgesin bir de böyle kadın yaparlarsa halim ne olur?"

Yüz yıl önce sosyal hayatın içinde başarı kazanmış kadınlar, mutlaka hoşnutsuzluk yaratıyor, pantolonlu, çizmeli, sigara içerken resmediliyor ve karikatürleştiriliyordu. Bize sirayeti bir on yıl sonra filan başlar. Döner dolaşır, hemen ardından da " e peki evde çocuğa kim bakacak" sorusu sorulurdu. Her solcuya sorulan "Ruslar, Türkiye'yi işgal ederse ne yaparsın?" sorusu gibi saçma bir şey...Gel de cevap ver...

Karikatürdeki kadın afalladığında "Erkekler beni hakim yapıyorlar..." diye başlıyor.

Siyaset tartışmasına biraz buralardan başlamak gerekiyor sanki... Her erkek, biraz devlet çünkü...Kolektif değerleri erkek aklı belirliyor çünkü.

Mizah dergilerinde bugün böyle bir karikatür göremezsiniz, başka bir zamandayız ama şunu da kabul edelim, dergiler de popüler değiller artık. Herkese değil okur yazar bir azınlığa hitap ediyorlar.

Yukarıda kapak, 1975 yılından, Oğuz Aral'dan, asparagas bir gazete haberine kapak yapılmış. Burton, Liz Taylor ile evlenebilmek için sünnet olacakmış da fışfış...Avni giriyor devreye, bugün için arkaik olan, 1975 yılında kimseye tuhaf gelmeyen bir mizah yapıyor.

İki farklı dönemden iki espri...Bize espri gelmiyor olabilir. Gülmek ayrı mizah ayrı. Şunu düşünelim, bu zihniyetler kaybolup gitti mi? Kimsenin hatırlamadığı düşünceler mi? Yoksa dün gibi bugün de popüler mi?