Sahaflarda buldum bu kitabı, çocuklara yönelik olduğu için tek formalık resimli bir kitap. Doğrusu, Karagöz ile Hacivat'ın öldürülmesi hakkında sanmış, çocuklara nasıl anlatılmış diye meraklanmıştım. Meğer, onu anlatmıyormuş, daha da garip bir işe kalkışmış, Karagözle Hacivat, hikayenin sonunda bir katili ortaya çıkarıyormuş... Finalde büyük harfle bir gazete haber metni paylaşılmış:
Metni okuyunca çocuksu ya da pedagojik bulamadım. Çocuk edebiyatı, reel hayatın sertliğinin dışında duran, ama okurunu da o hayata hazırlayan bir iyimserlik taşır. Eve giren gazeteden, televizyonda seyredilen şeyden farklı bir mesafede kendini vareden bir "aura" bekleriz çocuk edebiyatından.
Metin tarihsiz ama seksenli yıllarda yazılmış gibi görünüyor. O tarihte öyleydi de şimdi bambaşka oldu diyemiyorum. Tabii ki değişti ama bu türden garabetlerle hiç karşılaşmıyor değiliz. Çocuklara yönelik hikayeleri kolay yazamıyoruz. Ömer Seyfettin de çocuklara yönelik değil ama okutuyoruz. Mesele yukarıdaki hikayenin tercihleri değil yani... Edebiyatımızın kurucu isimlerinin, bugün roman ya da öykü dendiğinde akla gelen isimler arasında çocuk romanları yazan birinin olmaması bana garip geliyor.
Galiba diyorum, "çocuklara yazmak" yazarın değerini düşürüyor, öyle algılanıyor.
1 yorum:
Çocuklara yönelik yazmak daha çok özen gerekitiryor, maalesef özellikle geçmiş bu kadar dikkat edilen yıllar değildi. Çocuklarımıza aldığımız yayınların içeriğinden emin olmalıyız öncelikle.
Yorum Gönder