Askerlik dediğimiz şey insanın ömründen giden bir zaman olunca kendimce çareler aramış... tuhaf geleceğini biliyorum, duyduğum küfür ve fıkraları toplamaya/yazmaya başlamıştım.
Çocuklarla laflıyorum, dinliyorum, maksat hasbihal etmek... Erlerden dört beş yaş büyüğüm... Okumuş adam olunca, çocuklardan biri, kendi deyişiyle "Çingen bir arkaş" oturmuş daktiloda çok güldüğü bir fıkrayı yazmış... Getirdi verdi bana.
"Çok komik bi fıkra getirdim abi sana"
Fıkra filan mühim değil tabii... Gösterdiği özen, kendine özgü yazma biçimi, edepli olma hali...
Hatıra oldu bana...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder