PPF (Poz, Palavra ve Futbol)

i- “Futbol kardeşliktir, centilmenliktir, hoşgörüdür” filan derler ya, palavradır. Elbette, öğretmenler, ebeveynler, yöneticiler, eğitim kurumları bunu değişmesi için cebelleşirler. Tersi olsun diye uğraşır, didinirler. Beyhude bir gayrettir. Rekabetin olduğu her yerde nahoşluk, fırsatçılık, kuralları kötüye kullanma vardır, yalan, dolan, kuralları eğip bükme ve hile olur. Yenilginin olduğu her yerde üzüntü, kahır ve intikam hissi yükselir... Her biri futbolun oksijenidir.

ii- “Arsa futbolu romantizmi” yalandır. Endüstriyel futbol geldi de her şey bozuldu falan… Hayır. Futbolun oynandığı her ortamda haksızlık, kavga ve gerginlik olmuştur, olacaktır.

iii- Futbolda “hak edilmiş” galibiyet ya da yenilgi yoktur. Haksızlık vardır, tahrik vardır, hakem yardımı vardır, kural ihlali ve şanssızlık vardır (!). Oynayanlar, seyredenler, anlatanlar bunları uzun uzun konuşur.

iv- Müsabakaların eşit ve adaletli bir ortamda oynanması için konulan kurallar bu yüzden “gelişir.” Ama kuralları kazananlar ve kaybetmeye tahammül edemeyenler manipüle eder. Sürekli ihlal edilirler, sürekli yeniden yorumlanırlar.

v- Futbol taraftarlığı eninde sonunda militan olmayı gerektirir. Hayatı futbola göre yaşarsınız. Önce taraftarsınız, sonra solcu, sağcı, dindar, doktor, mühendis olursunuz. Futbol oynanmadığı aralıklar, hayatın kısa molalarıdır. O molalarda başka şeylerle ilgilenirsiniz.

vii. Futbol kavgalarını saçma bulanlar, daha “önemli davalar” için kavga edilmesini isteyenlerdir. İnsan, insanın kurdudur.