Geçen biri şöyle dedi, "aşı karşıtı değilim, aşı yanlısı değilim, komplo teorilerine inanmam ama bu komplocular ne dese çıkıyor". Örnek çok, taraftarı olduğumuz takım yenildiğinde asla yenilmiş olmuyor, kumpasla, şikeyle, hakem oyunuyla, federasyonla şununla bununla altedilmiş, devre dışı bırakılmış oluyoruz. Türkün Türk'ten, Gassaraylının Gassaraylıdan başka dostu olmuyormuş meğer diyoruz... O düşmana, o komploya, o paranoyaya kolayca sığınıyoruz.
Hepimizi etkileyen bir zihniyetin içinde yaşıyoruz ve bundan kaçınılmaz biçimde etkileniyoruz, mutlaka birini suçlayarak konuşuyoruz, korkunç bir gelecekten söz ediyoruz...
Lütfen dikkat edin, hatta deneyin, birini dinlemek için sustuğunuzda, birazcık sessizleştiğinizde karşınızdaki size olup biteni izah ediyor, asıl gerçeği anlatıyor, büyük resmi açıklıyor, en önemli şeye işaret ediyor, öğretiyor ve bizden daha iyi biliyor. Bu bana mansplaining ile açıklanabilir gibi gelmiyor, daha fazlası, daha yenisi, mutasyona uğramış bir şey bu...
Evet, pandemi var, küresel bir ekonomik kriz yaşıyoruz, mutsuzuz, öfkeliyiz, sosyal medyada birbirimizi "öldürüyoruz" sahiden anlamıyor değilim ama... mesela şöyle bir argümanın "uzaya gidiyorlardı, uçak alacak paraları yokmuş" demenin tek bir manası yok artık, işte o beni üzüyor, çünkü bu eleştiri bu atmosferde provoke edici, düşmana hizmet ve bölücülük sayılıyor. Sükunet, sakin olma hali, dert anlatma, derman bulabilme imkanı gerçeğin bu derece tahrif edildiği, meselelerin bu derece basitleştirildiği, bu denli hasmaneleştirildiği bir ortamda mümkün gözükmüyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder