Benli Kadın

Bilmediğim -ve daha önce görmediğim- bir roman olunca, balıklama atladım. Cemil Mahir diye bir yazar bekliyordum, romanın tercümanı çıktı... Şaşırmadım ama insan yine de ümit ediyor, o yıllarda çevirmenler metni yazarıymış gibi imza atabiliyorlar. 

Kitap 1942'de çıkmış, ilk dünya savaşı sırasında casusluk yapan Lote Bravn (!) isimli bir kadının hatıralarını anlatıyor. Romanı, bizzat o kadın casus yazmış. Biraz bakındım, gerçekten böyle biri var mı yok mu, bulamadım. 

Mata Hari benzeri serüvenler okuyoruz. Dil, ucuz roman ölçülerinde fena değil. Kitabın yazarı da Mata Hari gibi bir Hollanda vatandaşı, tesadüf mü, taklit mi yine bilemiyorum.... Popüler olacağı düşünülmüş ki, "Benli Kadın İşbaşında" ismiyle devamı basılmış veya daha en baştan kitabı ikiye bölmüşler. Tütüncülerde satılan ucuz kitaplardan çünkü... Ne kadar az sayfa/forma olursa kitabın fiyatı o kadar ucuz oluyor veya çok sayfasıyla okurunu korkutmuyor...

Anlatılan hikayeler ilginç diyemem, vaad ettiklerini karşılamıyor. Belgeselci bir gazete tefrikası gibi duruyor, ürkek ve kontrollü istiflenmiş, acaba dedim kitaptan önce dönemin bulvar basınında yazı dizisi olarak mı neşredilmiş...

Savaş ortasında casusluk romanı seçmek, ticari olarak akıllı bir tercih, herkesin aklında-dilinde olunca merakı artırıyor. İçeriği nedeniyle Fransızcadan çevrilmiş gibi geldi bana...

Bu "benli kadın" imgesi bana oldum olası enteresan gelir; ben, kolektif bilinçaltında mutlaka erotik, hafif hazcı ve hafif meşum bir kadını çağrıştırır. Şimdi çok anlaşılmıyor ve esamisi okunmuyor ama geçen yüzyıl, hele ilk yarısında "güzel kadınlar" mutlaka "benli" resmedilirlerdi. Kadınlar, makyaj yaparken yüzlerinde bir ben çizerlerdi filan... Benli kadın, güzel ve gizemli demekti...

Kapağı Sururi çizmiş, o yıllarda henüz çok genç, çok değil bir beş yıl sonra, aynı kapağı daha albenili çizebilirdi.