 |
| Cemal Nadir |
 |
| Şevki (Çankaya) |
 |
| Necmi Rıza |
 |
| Kemal Aratan |
Hatırlayanlar olabilir, yapay zekâ mecrasıyla uğraşırken
en çok global popüler kültürün işleyişini görmeye çalışıyorum. Zamana bağlı
değişiklikler ve global bir denge tutturmanın zorlukları ilgimi çekiyor. Nihayetinde
teknolojik gelişme, etik ve yerel hukuğun önünde gelişerek, firmalara global ölçekli
kurallar koyma zorunluğu getirdi. Bir tür sansür kurulu işlevi görmeye başladılar.
Örneğin çoğu kapak mevcut özen etiği ve kurallar gereği çizilemiyor, yazmıştım.
Mizah dergilerinin hafifliğiyle yağlıboya tablonun
“ciddi” statüsü çarpıştığında ne tam nostalji, ne tam parodi olan ilginç bir
şey çıkıyor Daha çok, o eski esprilerin altındaki sınıf, cinsiyet ve iktidar
ilişkilerini bugünün gözüyle yeniden okumak gibi bir şeye varıyor.
Karikatürü gerçekçileştirmek genellikle rahatsız edicidir.
Benim aradığım, iyi bir mizahın yapması gereken şeyi, resim üstlenebilir mi
sorusunu sormaktı. Komiklik algısı o yönde gelişmediği için pek başarılı
olmuyor bana kalırsa. Bunu burada paylaştığım örnekler üzerinden değil,
yaptığım otuza yakın yorum üzerinden söylüyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder