Kemal Demir. Daha on sekizinde gazeteci. Çalışkan ve
çalışmaya mecbur. Sonra Donanma Davası’ndan hapse, Nâzım’la birlikte. Yok yere.
İnsan ağlar bu gaddarlığa. Çorum’da, Çankırı’da geçen mahpus yılları. Avluda
volta. Nâzım kadar iyi olmayınca şiiri bırakıyor, iyi ki bırakmış. Açlıkla
yazılmış tefrikalar. Bir orman gibi içinde saklanacak. Bedri Eser, Samim Aşkın
ve Çağlayan’ın Mayk Hammerları, Çorumlu polisiye. Kendi adıyla
Göl İnsanları’nı çıkarıyor, merhaba
edebiyat. Yerlici, şiveci, konuşkan, kalp atışı. Türk romanı! benzemesin kimse
sana! Sonra edebiyatın mevsimsiz, tarihsiz şehrengizine çarpa çarpa rüzgârı.
Rahmet,
İnce Memed’in yolunu kesiyor.
Bozkırdaki Çekirdek, Ensdidü’nün
ezberine yazılıyor. Romanın beşinci mevsimi. Kemal Tahir, evin dışındaki adam,
o gelince muhabbet değişiyor. Üfleye üfleye yenilen ekmek.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder