Bazı insanları görüyor, okuyor, dinliyorum ve aklıma bu laf geliyor. İnsan, aktüele kendini kaptırırsa kolay öfkeleniyor, nefrete sarılıyor, bundan kaçınmaya çalışırım. Sevmiyorum o türden koyulukları, yapamıyorum da... İnsanlar tatsızlaşınca, ilişkiler çetrefilleşince kaçmaya hazırlanırım, işlere yoğunlaşırım, kapanırım. Hafızam da iyi değil. Gel gör ki kimileri insanın içine çörekleniyor, fütursuz, ahlaksız, vicdansız, berbat bir adam çünkü. Neler neler söylüyor, habasetle konuşuyor, münafıklık yapıyor.
Kavgada söylenmeyecek sözler vardır, insanı edebe çağıran, utanması gerektiğini hatırlatan...
Evet, eski insanlar bazı fena sözlere "aman kardeşim deme öyle, kavgada söylenmez o dediğin" derlerdi, hatırlıyorum. Nostalji yapmıyorum. Epey bir zamandır insanlar çok ağır şeyler söylüyorlar birbirlerine...İşin ölçüsü de kaçtı gitti nereye gittiyse...
Evladın olsa sevmeyeceğin insanların kavgada söylenmeyecek laflarına sinirlenmeyiz ama evvela ve mutlaka, ne yapıp edip onlara benzememeliyiz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder