Dicital işler

[Kimin için üretiliyor?] Kişilerle ve özellikle yerel üretimlerle ilgili konuşmayı sevmiyorum, o bakımdan beni affedin, şöyle anlatayım, popüler kültür işleri genellikle çocuk zekalıdır, genellikle ergenlere yönelik üretilirler. Çocukken, gençken sevdiğiniz bir hikayeyi, bir temaşa sanatçısını halen seviyor olmanız tabii ki mümkün ama bilin ki o işler sizden daha genç birileri için üretiliyor artık. Endüstri, o basitlikle satıyor, çoğalıyor, yaygınlaşıyor. Hep verdiğim örnektir, mizah genç işidir, otuzuna gelince 14 yaşında güldüğün şeye gülemezsin, eskiden koşulsuz gülüyordun, içten gülüyordun, şimdi sorumlulukların var, "correct" olmayı öğretti hayat sana. Biraz öyle düşünün bence. 

[Nostalji] kolayca anlatılabilecek bir şey değil, evet hayat hızlı akıyor, popüler kültür ürünlerinin ömrü kısaldı, her şey daha çabuk unutuluyor, bu nostaljiyi tetikliyor elbette ama nostalji, bir büyüme göstergesidir, sosyal medya had bildirme, ahkam kesme, deşifre etme mediumu olduğu için herkes rekabet gereği sözünü dinletmek istiyor. Sözünü dinletmek, her kültürde yaş almakla da ilgilidir, yani nostalji bir söz dinletme ve itibar gösterisine de dönüşüyor demek istiyorum.

[Netflix], bir dünya markası ama şunu unutmayalım, Amerika'da rakiplerine göre yayın politikası kurarak-öyle sürdürerek işe başladı, orada HBO ve Disney var örneğin, onların iyi yaptığı işleri ve anlatım biçimini onlara bırakarak bir alternatif kurmayı tercih etti. Tabii ki kabaca bir ayrım yapıyorum, zaman içerisinde çok şey değişti. Bizde ise Disney ile HBO max yeni geliyor, ne yapacaklar bilmiyoruz, yani seçtikleri hikayeler, kendilerinden önce piyasada olan Netflix'in seçtiklerinden ne kadar farklı olacak bilmiyoruz. Bizim kendimize özgü anlatım tercihlerimiz var, bunu da bir dönem piyasayı domine eden Kanal D yönetici editörleri belirlediler, halen de belirliyorlar. 

[Daha önce bir bölümünü paylaştığım doktora tez görüşmesinden...]