Charles Dana Gibson

Charles Dana Gibson, 19.yüzyılın ortasında doğmuş, kimilerine göre ilüstrasyonun altın çağında popülerlik kazanmış maharetli bir magazin çizeri. Gibson Girl diye bilinen, gazete ve dergilerde resmettiği meydan okuyucu, ne istediğini bilen ve bunu gösteren kadın karakterleriyle tanınıyor. Bugünden bakınca aşk ve romans çizeri gibi gözükse de en çok bu yönüyle ilginç bulunuyor. Çizgiler, 19.yüzyılda gelişen tarama ve tasarım üslubundadır, o sebeple de yeni yüzyılda moderni değil geleneği temsil etmiştir. Bugün dahi 19.yüzyıl onun çizgileriyle nitelenir...

Benim ilgimi çekense şu, bu çizgilerin, bu dergilerin müşterisi, muhatabı, tüketicisi kim? Elbette, orta sınıftan okur yazar kadınlar...Erkek gözüyle üretiliyor, sunuluyor filan ama aşk hikayelerinin, genç kadın romantizminin alıcısı erkekler değiller. Buna rağmen Gibson Erkekleri denmiyor mesela...Oysa Gibson, sadece güzel kadınlar değil idealize erkekler, çirkin erkekler de çiziyor, bir ev, bir giyim tasarımı da yapıyor.

Mevziiler Savaşı mı demeli...

Kadın-erkek eşitliğine yönelik giderek kitleselleşen ilk kıvılcımlar veya meşruiyet kazanan ilk popüler çıkarımlar, bence, popüler kültürden, en çok da soap operalardan besleniyor. Modern olmak, yenilikçi olmak, yeniyi ve aktüeli yakalama niyeti, satış motivasyonu, ister istemez gelenekle, geleneksel görüşlerle didişmenizi, eskiyle yeniyi karşılaştırmanızı gerektiriyor. Kadın, gelin olmaya-anne olmaya, sadakatli bir kadın olmaya teşvik edilse de, büyük ödülü evlilik olsa da... o aradaki meydan okuyan kadın, yaşam alanını genişletiyor.

Türk dizilerinin Arap ülkelerinde, Arap kadınlar arasında bu kadar sevilmesinin nedeni de bu... Meydan okuyorlar, dışarı çıkabiliyor, erkeklerle tartışabiliyorlar.

Şunu demek istiyorum, westernlerde kızılderililer yerle yeksan edilirler ama bir kızılderili, bile isteye, o filmleri seyredip, ilk yarısının sonunda televizyonu kapatabilir veya sinemadan çıkabilir. İlk yarıda kazanıyordur çünkü.