Resimli

Açıklayıcı ve dergiyi niteleyen üst başlığa bakın: "Herşeyi resimle anlatan ilk Türkçe mecmua"...İlk dergi diyemeyiz ama kendini tanımlama biçimi nedeniyle (yeni ve ilk olma vurgusu)  ilginç.

Resimler, hikayelerin anlaşılmasını kolaylaştıran teknolojik bir yenilik aslında, sanat olarak görülmesi sonradan geliyor... Resimlerle anlatılan hikayeler, uzun asırlar boyunca insanların en çok sevdiği ve anlattığı hikayeler olmuşlar. Öyle ki, o sevilen hikayeleri daha iyi resmedecek (yineleyecek) ressamlar aranmış... 

Kilise duvarları, minyatürler, ilk dergilerdeki ilüstrasyonlar, karikatürler hep bu mantığın uzantıları olmuşlar. Karikatür ve çizgi roman, gazetelerin satışını arttıran, haberin ve mesajın anlaşılmasını kolaylaştıran yeni medium ve sanatlar değil mi?  

Resimli Perşembe'nin haberine bakın... Resim, fotoğrafın yerine ikame edilmiş... İstanbul'da Tatavla'da bir yangın çıkmış falan, palavra tabii, yüksek ihtimal bir Fransız dergisinden apartılmış, Tatavla filan uydurmuşlar. 

Aşağıdaki Resimli Romans dergisi 1951 yılından... Resimli vurgusu, sıfat tamlaması olarak devam ediyor. Fransızlardan etkilendiğimiz aşikar, bu yeni bir anlatım biçimi olduğu için onları izlemeyi, onların yaptığı adlandırmayı Türkçeleştirmeyi tercih etmişiz. 

Resimli Perşembe olur da romans (romance) niye olmasın? Pek çok kez yazdım, ilk çizgi romanlarımızı isimlendirirken Sinema romanı, Resimle roman, Resimli roman filan deniyor. İlk foto romanlarımıza da "Resimli roman" dendiği oluyor. 

Bu adlandırmalar haliyle ilginç, resimli demek başta yenilik gibi sunulmuş, sonrası ise bir kitabın resimlisi vasat ve basit olduğunu gösteriyor sanki...

Roman denmesi ise itibar arayışının bir sonucu...