Üzüntümüzü üzerimizden attık

Doktoramı yaparken kendisinden ders almak zorunda kaldığım bir hoca hatıralarını yazmış, isim vermeyeceğim, akademik ya da entelektüel anlamda önemsenecek birisi değildi, kişisel bir husumetim filan olduğu düşünülmesin, uzun seneler bana kötülük etmeye filan çalıştı ama o yıllarda dahi kendisini ciddiye almazdım.  Bir anı kitabı yazınca, meraklıyız, e karıştırdım. Enikonu kötü bir kitap olmuş, ben yazar olarak bir renk beklemiyordum ama yayınevi editöryalı dahi yapamamış diyerek geçeyim.

Kitabı dallarken, yukarıda fotoğrafını paylaştığım garip bölüme rastladım. Çok ilginç olduğu için paylaşmak istedim. Hanımefendinin oğlu beklenmedik bir biçimde kalp krizi geçirerek ölüyor, kızı  teskin etmek için olmalı onu Ayvalık Cunda adasında bir butik otele götürüyor: ["Bu otel de bir hafta kaldık" diye bir de/da faciası var, kitap bunlarla dolu, yine geçiyorum. ] bundan sonra yazılanlar tefsire muhtaç, aynen alıntılıyorum:

"Ayvalık'ta deniz her zaman sıcak olmaz. Şansımıza deniz sıcaktı. Çok üzüntülü olsak bile denize girebildik. Üzüntümüzü üzerimizden attık."

Bu büyük acıyı gerçekten mi bu kadar kolay atlatmış, yoksa yazamadığı için mi bu kadar vasat anlatmış, insan bilemiyor...