Bugün iki gazeteden arayıp yazı istediler, yazabilirdim, istemedim, zamanın darlığını bahane edip atlattım onları. Üzgünüm. Ne söylesem eksik kalacak gibi geldi... Babamdan büyük olduklarına göre amca diyebilirim, birini daha yakından tanıdığım, diğerini daha uzaktan bildiğim iki çizgi romancı, garip ve üzücü bir tesadüfle aynı gün peş peşe ölüverdiler. İki "ressam", iki eski arkadaş, iki rakip, iki ayrı dünyanın insanı... bizi konuşturmak ister gibi... aynı gün göç ettiler.
İnsan, hatırlandıkça ölmüyor gibi geliyor bana... Suat Yalaz'ın da Abdullah Turhan'ın da hatırlanacak serüvenleri var... Güzel olan da "orada" yaşamak zaten... Hayat, o serüvenler ve hikayeler olmasa çekilir şey değil çünkü...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder