Cuma, Temmuz 07, 2023

Tatlı

Üç yıl oldu babamı kaybedeli. Hemen her gün bir şekilde hesaplaşıyorum onunla, öyle oluyormuş meğer, ebeveynlerin ardından mutlaka konuşuluyormuş, bitmiyormuş meseleler, ben de konuşuyorum, iyi ve kötü hatıraları birer birer çağırarak, bana haksızlık ettiğini düşünerek, söylenerek, buna rağmen anlamaya çalışarak filan...

Sosyal medyada anne ve baba kayıpları romantizmle, büyük özlemle, övgüyle paylaşılıyor... Ne kadarı poz ve yarıştırma, bunu bilemiyorum, büyümek ve çocuk yetiştirmek bence çok sancılı şeyler ve bu ilişkinin bu kadar toz pembe anlatılması bana inandırıcı gelmiyor.

Babamın tekrar tekrar anlattığı askerlik hatıraları vardı, bunu yazmasını istemiş ve onu teşvik etmiştim. Uzun bir zaman uğraşıp yazdı, okuyunca hayal kırıklığına uğramıştım, anlattığı gibi yazmamıştı. Donuktu, gittik-geldik, şu oldu-sonra şu oldu gibi şeyler... Baba demiştim, buradaki kimsenin zaafı yok, hiç mi kötü bir şey olmadı...Hiç unutmuyorum, "birileri okur ve üzülebilir, geçmiş gitmiş, unutmak lazım" demişti. Halbuki kim okuyacak, galiba yazdıklarını bir tek ben okudum mesela... 

Ebeveynleri hakkında yazanlar da birileri okur ve üzülebilir endişesiyle de yazıyorlar, bana öyle geliyor, gerçek bu kadar tatlı olamaz çünkü...
 

4 yorum:

Adsız dedi ki...

çok gerçekçi yazmışsınız babamla anlatabileceğim bir şey yok ne yazık ki çok iyi ilişkimiz olmamış paylaşılan şeyleri özenerek okuyorum böyle de oluyormuş diye Allah rahmet eylesin diyelim. Hülya

fatma dedi ki...

Birileri okuyabilir ve o kötü hallerden anne-babalarımız hakkında olumsuz hüküm verebilirler. Anne ve babalar bizim çocukluğumuzun zaafları. Onlar kötü olsa da sadece biz kötü diyebiliriz. Başkaları dediğinde yaralanan içimizde hala varlığını sürdüren çocuk halimiz oluyor kaç yaşına gelirsek gelelim. O yüzden fazlasıyla güzelleme yapılıyor diye düşünüyorum. Babamı kaybetmedim ama kötü olduğu konusunda kendim karar verdim ve kendimi yaraladım. O yara ile yaşıyorum.

Sadece C. dedi ki...

Orhan Pamuk'un "Babamın Bavulu" nobel konuşmasıdır bu yazdığınız.. Babalar ve oğullar / kızlar.. Bizde "baba" miti öyle, Atatürk mesela o da bir baba figürü ve yıllar boyu asla hatasız, yanlışsız aktarıldı, halbuki insandır o da, babalarımız da insandır, yanlışları hataları da olmuştur.. Hataları görebilen çocuk, onları zamanla anlamayı ve belki affetmeyi de öğrenecektir..
Allah rahmet eylesin babanıza.. bugün benim de çok sevdiğim birinin ölüm yıl dönümü, ben de ondan başka bir şeyler düşünemiyorum, özlem ve hüzün doluyum.. Ve bu güzel bir duygu....

Levent Cantek dedi ki...

Katkılar için teşekkürler

Related Posts with Thumbnails