 |
Sanat tarihi boyunca çıplaklık, özellikle dini ve mitolojik resimlerde, hem bedenin kutsallığını hem de insani zaafları temsil etmenin güçlü bir aracıdır biliyorsunuz. Michelangelo’nun, Caravaggio’nun veya Rubens’in eserlerinde çıplaklık, anlatının özüyle iç içedir. Erotik değildirler ama görsel çekicilikleri, erotik okumaya da açıktır, e sanat dediğimiz şey de çok katmanlıdır, buna imkân tanır.
Yapay zekâ platformları çıplaklık içeren her tasarımı riskli olarak sınıflandırıyor, niyet ve bağlam ayırd etmeksizin teknik olarak işleyen bir filtreleme ile çalışıyor. Yani sanatsal bir niyeti de dinsel bir motifi de benzer biçimde değerlendiriyor. O yüzden yüzyıllarca önce üretilmiş bir resmi (Goya’nın Çıplak Maya'sı mesela) artık doğrudan üretemiyoruz.
Sanatsal bağlamı önemsemeyen bir tür evrensel ihlal protokolü uygulanıyor demek istiyorum. Yapay zekâ, Rubens figürü çizemiyor ama o figüre lateks giydirdiğinde o sorunu aşabiliyor. Etikten çok algoritmik ahlakçılık denebilecek bir şey bu.
Çıplaklık, bağlamdan bağımsız olarak erotik risk taşıdığı farzedilen bir durum. Oysa biliyoruz ki bu ayrım ancak ve ancak insan gözünün inceliğiyle yapılabilir. Bir sanat tarihçisine normal gelebilecek bir Botticelli resmi, sistem için “ihlal şüphesi” taşıyor çünkü. Dünyaya ve sanata güvenlik katmanlarıyla bakan bir araç var elimizde.
Global popüler kültür açısından bunun sınırlayıcı sonuçları olacak, olmayacak değil. Diğer yandan bu bir araç ve araç da iyileşebilir, dönüştürülebilir…Teknoloji, hukuk ve etiğin önünde gittiği için yakın zamanda farklı gelişmeler olacaktır. Kapitalizmin işleyişi gereği araçlar da çeşitlenecektir. Ama tarihin de tam da bu anında epeyce muhafazakar duruyor, sanat tarihinden korkuyor hatta…
 |
2 yorum:
Lateks de ihlal sayılacak mösyö
Olabilir. Sürekli yenilenen, ihlal kıstasları sürekli revize edilen bir araç bu. Epey ürkek, o sebeple hiç olamaz diyemiyorum.
Yorum Gönder