 |
O gün matrağı olmuştu, mahkumlara değil de olup bitene karşı yazılmış hayat düsturu gibi gelmişti rejiden arkadaşlara...Hayat bir cendere değil miydi filan..
Oysa günü kurtarmak için langır lungur yazmıştım ve hiç öyle
düşünmemiştim.
Çocukken, en azından ergenliğe kadar olmalı, o yaşlarda merhamet ve vicdanın farkına varıyorsunuz, gece yattığımda birine
kötülük edip etmediğimi düşünürdüm, galiba birileri bunu salık vermişti, bana
"kahramanca" gelmiş olmalı ki... "yanlış mı
yaptım, nerede yanlış yaptım?" sorusuyla çok uğraşırdım.
Malum, insan hata yapar, birini üzer, sömürür, "kötülüğe" meyleder, merhameti öğrenirken size emreden nefs ile mücadele edersiniz, emreden nefse karşı durur, pişmanlık gösterir, utanırsınız, "ne yaptım?" sorusu "ne yaptın?"dan daha güçlü olmalıdır. Din tartışması yaptığımı sanmayın, yapmıyor değilim ama din'den önce vicdan vardı diye düşünmek gerekiyor. İnsanın kendisini haklı görmesi kadar rahatlatıcı bir şey yok, haklı mıyım diye sormayan, kendine muhalefet etmeyen kapılıp gidiyor.
Galiba
diyorum, bilinçaltından bir seyahatle…iyilik ve kötülük muhasebesinden hapisane duvarına zuhur etti-etmiş olmalı…
Çok çok sevdiğim bir ters köşe vardır, hep anlatırım... Zagor, işte iyilik yapar, kötülerle savaşır, Kızılderililerden yanadır, onları koru kollar... Tuhaf bir macerasında biri Zagor'a soruyor, "hangi hakla bizi kurtarıyorsun?" yahu sen kimsin, nerden çıktı gibi bir şey bu...Dan! duydunuz zilin sesini!
Garibim Batman'i on yıllardır, bu sorularla tarumar ediyorlar... Lan maskara niye çatıdasın, niye insanlara yukarıdan bakıyorsun? Niye bu hikayedesin?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder