 |
Biyolojik olarak aynıyız ama zihinsel olarak bambaşka
birine bakıyorum. 11 yaşındaki Levent’in
beyni, alışkanlıkları, korkuları, umutları bambaşka.
Ben, o çocuğun devamıyım
ama onu o kadar çok kez “yeniden yazdım” ki… "Şimdiki ben", üzerinden defalarca geçilmiş, eklenmiş, silinmiş,
düzeltilmiş bir versiyon.
Çocukluk kırılgan bir dönem. İnsanlar genellikle
kendilerini çocukluklarından bilinçli olarak ayırmayı tercih ediyormuş: “O, ben değilim;
o sadece geçmişte kalmış biri.” Bu, hem korunma mekanizması hem de
büyümenin doğal sonucuymuş.
Hal bu olunca yabancılık hissim tamamen normalmiş; hatta
sağlıklı bile sayılırmış… Şunu da biliyorum: fotoğrafa bakıp “bu ben değilim”
demem aslında “ben artık o değilim” demek.
Tersi olsaydı, 11 yaşındaki Levent, bugününü görse
muhtemelen şaşırırdı. Yazarak yaşayabilmeme muhtemelen sevinirdi. Çok hayalini
kurdum çünkü.
11 yorum:
Nostalji, Yunanca “Nostos” (Eve dönüş) ve “Algos” (Acı) kelimelerinden gelir. Yani “eve dönememenin acısı“.
Yazıyı okuyunca birden aklıma geldi..
Merhabalar Levent Bey.
Bizim ailemizde de bu ve buna benzer çok belge var elimizde. 1922 doğumlu babamın ve 1934 doğumlu annemin orijinal ilkokul diplomaları ve kendi karnelerim, eski nüfus hüviyet cüzdanları, osmanlıca eski tapu belgeleri, arsa alımı ile ilgili 1954 tarihli protokol senetleri vs.
Ben bu belgeleri muhafaza ediyorum. Ancak benden sonraki nesil bunların hiç birine sahip olmayacaklar.
Sizin sınav başvuru belgenize gelince, bakın rahmetlik anneniz muhafaza etmiş, ne güzel. Bu blog sayfasında paylaştığınız resimlerinizle belgedeki Levent'in birbirine benzemesini bekleyemeyiz zaten. Çünkü hepimizin resimleri böyle. İki resim arasındaki yakınlığı ancak siz kurarsınız.
Sizi bilmem ama ben o günlere geri dönmeyi istiyorum.
Yorum penceresinin ayarına gidip, YERLEŞİK yapacaktınız, herhalde vaktiniz olmadı.
Selam ve saygılarımla.
Eski fotoğraflarda olağanüstü durumlar haricinde olay ya da kişi hatırlamadığıma karar verdim. Düşündüğüm kadar olağandışı bir durum da olmayabilir.
Recep bey, pencere ayarı dediğiniz şeyi, "yerleşik" seçeneğini bir kaç kere daha yazdınız, daha önce de belirttim, sizin için baktım ve bulamadım. İnanın ne olduğunu anlamıyorum, nasıl bir sorun olduğunu bilmiyorum. Yardımcı olamıyorum. Size özel bir ilgisizlik göstermiyorum.
Çok selam
Benimkisi nostaljiyle ilgili bir his değil, eve dönememe acısı gibi değil veya. Çok selam
Hafızamız öyle işliyor aslında, rutin dışı vurgular hatırlamayı kolaylaştırıyor, genel olarak sözlü kültür böyle işler: tekrar ve abartıyla. Çok selam
Ben, kendi hissettiğimi yazdım Hocam. Ne hissettiğinizi sizden başka kim bilebilir..
Selamlar..
Hocam merhaba, bir konuda fikrinizi almak istiyoruz, telefonunuzu bulamadık
Blogun en altında "mektup yazarsan" başlıklı bir form var, oradan yazabilirsiniz...
çocuk halimi düşününce merhametle ve dünya karşısındaki şaşkın heyecanından dolayı da biraz sakınarak kucaklıyorum onu. evet, yazınızdaki gibi ben de çocukluğumu şu andaki ben’den ayrı tutanlardanım. doğanın getirisi demek ki…
Katkı için teşekkürler
Yorum Gönder