Son Okuduklarım 103

Yağmur, Joe Hill'in bir öyküsünden uyarlanan çizgi roman serisiymiş. Distopik bir hikaye okuyoruz, bir anda "çivi" yağmurları başlıyor ve gökyüzünden yere düşen o şeyler açıktaki tüm canlıları öldürüyor vs. Ben fikri de (tahkiyeyi pekiştirmesi için belirginleştirilen) duygusal arka planı da beğenmedim. Hakeza güzel sayfalar ve kareler olmakla birlikte ardışıklığı da...Aşk ve olup bitene "sebep" olan entrika bile işlenebilmiş diyemem. Sokrates ise isminden tahmin edileceği gibi Sokrates'in ölümüyle sonuçlanan davasını anlatıyor. Arendt, Popper, Rancière ve Foucault gibi pek önemli düşünürün yorumladığı, demokrasinin sınırlarını tartışmaya açan  ilginç bir davadır Sokrates'in ölümü. Tartışma, çizgi romana uyarlanabilir mi, akıcılıkla anlatılabilir mi doğrusu emin değildim... Albümü okuduktan sonra fikrim değişmedi, akıcılığı, temposu ve gerilimi olan bir hikaye okudum gibi gelmedi bana.

Richard McGuire’in çok konuşulan "Here" adlı (Burada) grafik romanı dilimizde de yayımlandı. Anlatım dili açısından hayli ilginç olan çalışma, çizgi romanın (geniş anlamıyla çizgili anlatıların) pek de alışık olmadığı bir üslupla geliştirilmiş. Bu kadar konuşulmasının nedeni de bu zaten, hikaye (tam da bir hikaye denemez) fragmanlar halinde daha çok bir evin salonunda geçiyor, öyle ki günümüzden yıllar ve yüzyıllar öncesine - sonrasına gidiyoruz,  mekânın zaman içindeki dönüşümünü izliyoruz. Evin yaşayanları değişiyor, küçük büyük olaylar yaşanıyor vs... 

Zamanın doğrusal olmadığı anlatılmak istenmiş, bilemiyorum, mekan üzerinden anlatınca yaşadığımız hayatın beyhudeliği apaçıklaşıyor belki de...İnsanlar bir şeyler konuşuyor, büyüyor, yaşlanıyor, heyecanlanıyorlar ama anlatı bize hepsinin gelip geçici olduğunu hissettiriyor. Görsel olarak yanyana iki sayfa tek sayfa gibi kullanılmış, aynı anda farklı tarihlerde olup biteni birlikte görmemiz sağlanmış... Bile isteye diyelim, yinelenen tarihler arasında ardışıklık kurulmamış, karakterler her zaman belirginleştirilmemiş vesaire... Otobiyografik unsurlar var ama olmuş ve olmamış olaylar, geçmiş ile gelecek, bireysel hatıralar ile kolektif tarihe daha çok atıfta bulunulmuş. McGuire’in minimalist çizgileri anlatının dünyasını "anonimleştirmiş" ve "soğutmuş"... Filme de uyarlanmış ama onu seyredemedim. En azından senaryo olarak nasıl uyarlandığını görmek isterdim. Çok sevdim diyemem ama ilham verici bir albüm.