Yukarıdaki filmi sonuna kadar izlerseniz roman
çocuklarının müziği maharetle çaldığına filan şahit olmayacaksınız. Çoğu zaman
bir gürültü, kaotik bir ses duyacaksınız. "Bu yaşta bunları çalarsa bu
bebeler ilerde neler neler çalar" gibi bir şey değil yani. Ha şurası kesin tabii,
küçük yaştan başlıyorlar çalışmaya...
Kime sorsanız bir müzik aleti çalmak istediğini söyler,
yine çoğu insan çöpten adam bile çizemediğini söyleyip mahcup bir ifadeyle
hayıflanır. Kişisel olarak ben herkesin resim çizebileceğini, resimle derdini
anlatabileceğine inanıyorum. Ve yine her çocuğun bir ritim duygusu taşıdığını,
vurmalı çalgıların eğitimin bir parçası olması gerektiğini düşünüyorum...
Oysa bizim eğitim sistemimiz resim veya müziği
sadece ve sadece yüksek sanatlar seviyesinde görerek buna ket vuruyor,
öteliyor. 6-10 yaş arası çocuklar birlikte davul çalabilirler halbuki. Çok da
eğlenirler.
Yıllardır pek moda, bakın nasıl birlikteyiz, biriz,
bir oluyoruz diyerek büyük şirketlerin çalışanları vurmalı çalgılarla ritim
grupları kuruyorlar. Kendilerini iyi hissettiklerinden filan söz ediyorlar.
Davul temposu, kalp ritmiyle uyumludur ve bu bakımdan birlikte tutulan tempo
insana iyi gelir.
Kötü resim çizebilirsiniz ama çizmeye devam ederseniz bir
anlatım dili ve üslup belirleyebilirsiniz... Ebeveynler kötü resim çizdiklerine
ve resim çizmenin bir yetenek ve sınırlı bir azınlığa ait olduğuna
inandırıldıkları için çocukları için şartları zorlamıyorlar. Üstelik resim
çizmenin maddi bir karşılığı yok, geçiştirilen, çocuğu okulda tutmaya yarayan
ders saatlerinden biri işte..Elbette çok yetenekli mutlaka resim çizmeli
diyeceğimiz çocuklar var...Tıpkı beste yapabilen harika çocuklar olduğu
gibi...Ben bir ritim duygusundan ve resimle kendini ifade etmekten söz
ediyorum. Bu zenginliktir ve yüksek sanat iddiasıyla ötelenemez.
Roman
çocukları neden müzisyen oluyorlar. Kafa şişire şişire çalmayı öğreniyorlar çünkü.
Tekrar ediyorlar, kimse onlara kafa ütülüyorsun demiyor. Geçimlerini buradan
çıkartacaklarını bilen aileleri tarafından teşvik ediliyorlar.
Çocuklar yan yana dambır dumbur çala çala bir ritim
tuttursalar, inanın çok mutlu olurlar. Çocuklar arası resim yarışması inanılmaz
tatsız bir şey bence...Eğlenceyi azınlığa terk etmek demek...
Okay Temiz'e selam gönderiyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder