Feysbuk'ta illet olduğum bir şey var. Biri mesaj atıyor, "merhaba"... İyi güzel... Başka bir şey yok, e nalet adamın teki değilim ya..."Merhaba" diyorum cevap olarak, karşı taraf epey bir sonra "bir şey sorabilir miyim" diyor. E kardeşim, soracağını sorsana diyemiyorum, "buyrun sorun" diyorum. İnsan giderek tecrübe kazandığı için cevaplarını da çeşitlendiriyor, çünkü bu diyalog mutlaka uzuyor, sinirlenmemeye çalışarak "isterseniz ne istediğinizi söyleyin ya da sorun, ben de yardımcı olabileceksem, olayım" diyorum. "Chat gibi değil de bir mektup gibi yazsanız, ben de size cevap versem" dediğim de oluyor. İnsanların tefrika gibi bir satır yazıp bekle(t)mesi beni zıvanadan çıkarıyor. De kardeşim, Allah aşkına ne diyeceksen de diyorum -içimden tabii-... Bu yavaşlık, bu donukluk, itiraf ediyorum beni çıldırtıyor.
Sevgili Günlük, yaşlanıyorum.
2 yorum:
evet bu şey çok itici.
daha itici mesajlarda var.
cevap yazmamak belki de en iyisi.
Ben de aynen öyle ,yaşlanıyorum.
Abi, kitaplarını tercüme ettirmek isteyen adamı anlatsana :)))
De.
Yorum Gönder