Lazım bi şey

Blogu takip edenler bilebilir, insanın özünde iyi ya da kötü olmasıyla ilgili kadim tartışma, oldum olası hoşuma gider. Bütün dinler, ideolojiler ve hayatı düzenli kılmaya çalışan hemen her çaba bu tartışmadan nasiplenir.

Genel olarak "insan, insanı iyileştirir" fikrine inanırım. Bunun karşıtı sayılabilecek olan "insan, insanın kurdudur" düşüncesine de doğal olarak dikkat kesilirim. Derslerde, yazdığım hikayelerde ve hatta çevremde bu meseleyi çok düşündüğümü gösteren epeyce şey anlattım, yazdım ve münakaşa ettim.

İnsanlığın gelişimi, insanın bencil olmadığını, ortak hareket edebildiğini, birlikte düşünerek üretebildiğini gösteriyor. Kıt kaynaklar için gösterilen rekabeti, savaş ve katliamları gözardı etmiyorum ama insanlığın bir eşitlik hayali kurmaya çalıştığını, hayatı liberterleştirmeye uğraştığı da aşikar... Yani hep almıyor, veriyor da... Ticaretten söz etmiyorum, yardım da ediyor, sanatla uğraşıyor, konuşuyor, öğreniyor, tavsiye dinliyor. 

Bir davranış ve yaşam biçimi olarak sürekli eleştiriyoruz bencilliği, her din ve ideoloji tarafından dışlanıyor, ayıplanıyor, istenmeyen bir insanlık hali olarak gösteriliyor...

Büyüdüğüm mahalledeki Kürt bakkalın ağzından düşmeyen bir cümlesi vardı, alırken-satarken, konuşurken, açıklarken "lazım bi şey" diye tekrarlardı, o hesapla "gelişim" ve "iyileşme" için bencillik lazım bi şey...Hatta belirginleştirerek-kanırtarak kullanılması daha da lazım bi şey...