Başladığımda oğlum henüz bir yaşına girmişti, üniversitede asistan olarak çalışıyordum. İşsiz kalmamak için doktora tezimi geç bitirmiştim, şimdi düşünüyorum da, istifa ederek akademiden ayrılmayı aklıma koymuş falan değildim. Editörlük yapacağımı da bilmiyordum. Sonrasında teklif geleceğini, ucundan kıyısından dizi sektörüne gireceğimi, emekli olacağımı, senaryo yazarak hayatımı sürdürebileceğimi hayal dahi edemezdim.
Blog, öyle ya da böyle, kişisel tarihimin bir parçası... mutluluğuma ve mutsuzluğuma, içime kapanmama, kaçmama, savrulmama, tutku ve inadıma her defasında şahit oldu. Romantize ettiğimin farkındayım, yıldönümü dediğin böyle bir şey zaten...daha önce yapmamışım, tadını çıkarayım.
10 yorum:
Nice yıllara o zaman, çok severek, çok öğrenerek takip ediyoruz! :)
Nice senelere...
Çok sağol Işılcım
İlgiyle takip ediyorum yazılarınızı, nice yıllara..
Yeni başladım takibe,nokta atışı tespitler,nice yazılara yıllara hocam.
Levent Abi her gün yazmamışsın...yapma şimdi
Serpil ve Hüseyin'e teşekkürler
Daha uzun yıllar blog yazmanız dileğiyle...
Yaşadıkça karalayacağım, çok teşekkürler
Adsıza... her gün yazdım diyemem ama her gün kurcaladım, ekledim, sildim... bir ara çok çalıştığım zamanlarda sadece görsel yüklediğim de oldu. Böyleyken böyle
Yorum Gönder