Temel Reis ve Safinaz

Steve Mannion çizmiş bunları. Şimdiki kuşaklar hatırlamayabilir, Temel Reis çizgi filmleri yayımlanırdı televizyonda, zora düştüğünde ıspanak konservesi yiyerek güçlenen Temel, dayak yediği, gücünün yetmediği Kabasakal'ı bu yolla tepeliyordu filan. Aralarındaki kavganın temel kaynağı pek de güzel olmayan, ananemin deyişiyle değnek gibi bir kadın olan Safinaz'dı. Öyle ki "Safinaz" ismi "Şaban" ismi gibi espriye dönüşmüştü halk ağzında. Her bölüm, Temel'in Safinaz'a kavuşmasıyla son buluyordu. Herkesin, hayli "çirkin" olduğu bir hikayeydi Temel Reis. Özellikli bir çirkinlik, komikleştirilmiş bir çirkinlik demek daha doğru.

Mannion, başka türlü bir Safinaz çizmiş, büyük buluş değil ama bana ilginç geldi. Niye ilginç geldi diye düşündüm, Çizgi güzel-kıvrak ve sevimli. Eskiyle yeniyi güzel harmanlamış ama aslına bakarsanız bambaşka bir şey yapmamış. Kadınların güzel, erkeklerin çirkin çizildiği genel bir aura vardır, hafif erotik ve erkek gözlü, tam da ona uyarlanmış.

Bana ilginç gelmesinin nedeni galiba bir parça nostaljiye kapılmam, o ters köşenin farkına varmam.

Bir ilüstrasyon nasıl ilgi çeker? Güzel çizilmesi, bir cazibe yaratması filan onları elde bir sayalım. Olmazsa olmazları hemen geçelim. Galiba biraz zihin açıcı, biraz esprili, biraz ironik olması gerekiyor, konuşulabilmesi gerekiyor. Mannion bunu başarmış.