Allahım Sana Geliyoruz!

Avrupa'da en fazla gökdelen bizdeymiş (417). Rakamlar doğruysa açık ara öndeyiz. En yakınımızda Almanya var (282). Şaşırır mıyız buna, yok canım niye şaşıralım. Sağcısı solcusu futbolcusu bunu istiyoruz.

Küçük sevmiyoruz, herkes bizi görsün istiyoruz. Normal ilgimizi çekmiyor, bizi kesmiyor, küçükle gururlanmıyoruz, mütevazı olan bize önemsiz geliyor. Küçük olan bir camii bile olsa yetinemiyoruz. Hep daha büyüğü olmalı, karşısında titretmeli, bakanları şaşırtmalıyız. Küçük bizi utandırıyor.

Atatürk'ün doğduğu ev küçük olur mu deyip hoop daha büyüğünü çıkartıyor, işte bu evde doğdu diyoruz. Atatürk ölüyor, ona dünyada benzeri bulunmayan bir kabir yapıyoruz.

Herşeye bir kaç kat çıkmak istiyoruz. Abartıyoruz, bu abartıyı normalleştiriyoruz. Ne var yani, kime ne zararı var, daha fazlasını hakediyor diyoruz.

Tarihi sevmiyoruz, kahramanları konuşuyoruz. Kahramanlığı az bulup hikayeleri değiştiriyoruz. İçimizde daimi bir sıkıntı. Hikayeleri değil çok konuşulacak hikayeleri istiyoruz.

Şimdi bu camii, Ulus'taki Leblebicioğlu Camii, 1713'te yapılmış, çehresi-kapısı değiştirilmiş, niye diyemiyorum. Çünkü nedeni belli, küçük bu camii, önemsiz, gösterişsiz, alelade, sıradan, dikkat çekmeyen bir şey...Dikkat çeksin isteniyor. Bu kadar küçük bir camii, bizi taşıyamıyor çünkü. Bir şaşası olmalı. Tarihin, kültürün hiç bir anlamı yok, büyük olmadıkça...

Bu kadınlar, misyonerler, Müslümanlığı savunuyor, yaymaya çalışıyorlar. Güzeller ama güzel olmaları yetmiyor. O gökdelenler gibiler. Her yerden görülmeliler, şaşırtmalılar. Göğüsleri olması yeterli değil, kocaman göğüsleri olmalı, dudakları hemen farkedilmeli, saçları göz almalı, dar elbiseler giymeliler ki dikkat çekmeliler...

Aynı şey mi demeyin, aynı şey...

Gidişat o ki, gökdelen sayımız beş yıl içinde bütün Avrupa'nın toplamını geçecek. Allahım sana geliyoruz!