Devrim

Bu kareye çok güldüğümü hatırlıyorum. İnsan üzerinden yıllar yıllar geçtikten sonra böylesi bir geçmiş ayrıntısıyla yeniden karşılaşınca seviniyor. Bana o tarihte-en az otuz yıl önce- tuhaf gelmişti, hikâyede herkes ciddiyetle büyük laflar edip sonu ölümle bitebilecek cesaret deneyimlerine girerken işler beklenmedik biçimde tersine dönüyor, yönetim değişince az evvel idam mangasına ateş emri verecek subay umulmadık bir tornistan yapıyordu. "Öldürecektik ama madem düşmanımız kurtarıcımız oldu, siz de hasımken hempamız oldunuz, buyrun serbestsiniz". Bu kadar basit işte... Öte yandan bana komik gelen köftehor sarhoşun hiç bir biçimde durumu anlamamasıydı. Esrime halindeki bir flaneur gibiydi, ciddiyetin içinde yalpalayarak geziniyordu işte...