Cuma, Nisan 08, 2022

Canına Yandımının

Okuyanlar hatırlar, İtalyan çizgi romanlarında geçen  "Puxa vida" deyişi "canına yandığım" biçiminde dilimize "uyarlanmıştır". Galiba en çok Mister No ve Teks'te karşımıza çıkardı veya onlara daha çok yakışırdı. 

"Canına yandığım" için tam küfür denemezdi, sansür kurullarını ve çizgi romanı düşman olarak gören öğreten kültürüne karşı bir tür dolambaçtı...Hem komik görünmeli hem de argo ve ayıp sayılmamalıydı, TRT dublajlarındaki "fuck" deyişinin "Lanet" veya "Lanet olsun"  olarak seslendirilmesi gibi... bir şeydi diyelim. 

Buna karşın sokakta veya gündelik dilde "canına yandığım" diyene rastlamak kolay değildi, "çocukkene" aramızda şakacıktan itişip kakışırken, pozumuzu komikleştirmek için "canına yandığım" "hey dostum" "smack" "bang" filan derdik... o derece "yapıntıydı" demek istiyorum, "canına yandığımın" derken yapmacıklıkla onun sahteliğini çoğaltıyor, komikleştiriyorduk. 

Yetmişli yıllarda çıkan Simavilerin bol resimli bulvar gazetelerinden biri olan Sarmaşık'ta bir fotoromana rastladım (1972), matrak da bir şey... Başrollerinde Müjdat Gezen ile İlhan Daner oynuyorlar... İsmini Canına Yandımının... koymuşlar, "yandığımın" değil... Bana çocukken yaptığımız simaçk beng siviss kavgalarımızı hatırlattı, komik olduğunun onlar da farkındaymış... 

2 yorum:

Adsız dedi ki...

Bizim de bu repliklerden olusan kuzenlerarasi diyaloglarimiz vardi.
Toc toc toc
"Kurukafa kemik yay"(Bu tur cizgi romanlarda konusma balonlarinda kufru simgeleyen cizimler)
Hay aksi seytan, smack!
Hay bin kunduz
Hay bin kofte
Sonucusunu paylastigim bir is arkadasim ruyasinda kendini koca bir kofte daginin yaninda gormustu.

Levent Cantek dedi ki...

:)

Related Posts with Thumbnails