 |
Vaughan, hayvanat bahçesinin ağır savaş koşulları yüzünden terk edildiğini, bu kaotik ortamın bütün canlıları derinden etkilediğini gerçekten güzel betimlemiş. Aslanlar neler olduğunu anlayamıyorlar, başka meseleleri var. Vahşiliklerini yitirmişler, yiyecekleri azalmış, özgürlükten konuşuyorlar. İlginç bir “ufuk” metaforu kullanılmış örneğin. Geçmiş yaşantılarından, hatırladıklarından, kimilerinin hiç görmediği ya da unuttuğu ufuktan söz ediyorlar. Bakıcılar, onların canlılarla ilişkisi, iyilik ve kötülük, ölüm ve öldürme ve dönüp dolaşıp özgürlük konuşuluyor. İki dişi aslanın birbirleriyle olan gerilimli dostlukları, yaşlı erkek aslanın endişeli yorgunluğu, yavru aslanın meraklı ataklığı karakter özellikleri olarak yolculuklarına eşlik ediyor.
Ufuk metaforuyla bir arada düşünüldüğünde hikayenin asıl sorununun özgürlük olduğu söylenebilir. Yaşlı kaplumbağanın insanlara akıl sır erdiremediğini boşuna dinlemiyoruz, doğa ile tankların karşılaşması, Saddam’ın Sarayına uğranılması veya aslanları öldüren askerlerin sözleri hep bu bağlamı pekiştiriyor. Ben yine de aslanlar arasında yaşanan iki ayrı cinsel şiddet yüklü sahneyi beğendim. Biri Safa’nın başına gelenleri hatırladığı sahne, diğeri Noor ile Zill arasında ormanda geçen kodçözücü diyaloglar… Her ikisi de dokunaklı ve işlevseldi….Zill ile Safa’nın finalde yapacakları gösterileri de besleyecek nitelikteler üstelik.
Albümün çizeri Henrichon, fotoğraf ayrıntısında sahneler kurmuş, renk seçimleri içerikteki şiddeti yumuşatır türden. Albümü İzmirli Baykuş Kitap yayınlamış, iyi basılmış, titizlenilmiş. Ses ve vurgu farklılıklarını vurgulamak için kaligrafiye özenilmiş. Güzel bir albüm Bağdat’ın Aslanları. Düz bir metin değil, tartışılabilir olduğu için anlatı ve biçim olarak yeni bir metin…
[Metni, 2009 yılında yazmışım.]
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder