Pazar, Ekim 28, 2012

Aile Albümü

Anne tarafından Dedem Baki Beyin resimleri bunlar. Fotoğraf 22 Nisan 1920'de çekilmiş, dedemin yazdığına göre Denizli Mebusu Recayi Bey çekmiş. Sanıyorum, yanlış hatırlamış, Denizli değil Trabzon mebusu Recai (Baykal) olmalı...Eldeki Karagöz Mizah Gazetesi...Meclisin kurulmasıyla ilgili olduğu için gözüksün istenmiş.
Bu fotoğrafın içinde Dedem yok sanki. Fotoğraf düşkünlüğü nedeniyle toplamış olmalı. 1920'lere ait bir kartpostal.

Ankara'da yapılan hava talimlerinden biri. İlgisini çok çekmiş olmalı ki saklamış. Yine 1920'lere ait.

Fotoğraf dedemin babası Halil Kemal Beye ait olmalı. 1917'de çekilmiş. Öğretmenlik ve Valilikte memurluk yaptığını biliyoruz. Naile Hanımın dört çocuğundan biri. Mehmet Şükrü, Hasan Sabri ve İsmail Hakkı isimli erkek kardeşleri var. Soyadı Kanununda Hız soyadını seçiyor. Karısı Zehra'dan Ahmet Baki ve Nüzhet adlı çocukları oluyor.

Dedemim askerliği sırasında çekilmiş bir fotoğraf, 1937 yılına ait, muhtemelen bir mizansen hazırlanmış. Bisikletli fotoğrafları da var, askerde Haberciymiş...

Bu ilginç bir resim. Muhtemelen askerlik dönüşü çekilmiş bir stüdyo fotoğrafı, modaya uygun. Sonradan bıyıkların ideolojik çağrışımından hoşlanmamış olmalı ki rotuş yaptırmış. Resme ilgisi nedeniyle kendi de yapmış olabilir. Soldaki fotoğraf rotuşlu, imzaya bakılırsa 1940 tarihli. Dedem savaş başlar başlamaz böylesi bir değişiklik yapmış.

Yirmili yıllara ait bir fotoğraf, ilkokuldan. Önden ikinci sırada, soldan ikinci.

Dedem, dönemine göre tuhaf ilgileri olan bir adammış. Önemli bir kartpostal koleksiyonu bıraktı bize. Başarısız ticaret deneyimlerinden birinde antikacılık dahi yapmaya kalkmış. Kartpostallardan faydalanarak yağlı boya resimler yapmış. Çok başarılı işler değil ama yaşadığı hayatın dışına çıkmak gibi güçlü bir arzusu olmuş hep.
Bu da onun orta yaşlılığına ait bir resim. 1959 yılında kalp krizinden ölüyor, bir hafta sonra, hemen arkasından, üzüntüden olmalı, annesi Zehra Hanım  ölüyor. Anneannem hamile, iki ölümün hemen ardından teyzem doğuyor, dedemi ve annesini hatırlatması için Zehra Bakiye adını koyuyorlar. Dramatik bir dönem, Dayım Ali Nihat okuldan ayrılıp MKE fabrikasında çalışmaya başlıyor. Akköprü'den taşınıp yoksul mahallesine Hacettepe'ye geliyorlar. Anneannem Ayşe Kadın, babası Hacı Bey'in yanına yerleşiyor.

7 yorum:

moi dedi ki...

çok güzeller

Unknown dedi ki...

Fotoğraflara bayıldım.. insanın etkilenmemesi elde değil hele sizin dedeniz olduğunu düşününce..

Levent Cantek dedi ki...

Teşekkürler...

Unknown dedi ki...

Eskiden daha çoktu böyle kendine özgü adamlar. Dedeniz de onlardan biriymiş. Çok değerli fotoğraflar.

Levent Cantek dedi ki...

Teşekkürler...Yaşıyoruz ama yaşadığımız zamandan geriye pek bir şey kalmıyor. Anneannem tanıdığım en iyi insandı ama ondan geriye hatıralar kaldı. Dedemi hiç görmedim ama tuhaf ve ekzantrik şeyler kaldı ondan geriye...Bıraktıklarına bakıp düşünüyorsun nasıl bir adammış diye...

çay ve simit dedi ki...

Ne kadar güzeller...
"yaşadığı hayatın dışına çıkmak gibi güçlü bir arzusu olmuş hep"
bu cümleye takılı kaldım ve kendime çok yakın hissettim dedenizi ne hikmetse...

meraki dedi ki...

Camili resime bilgi ; sağ alt köşede Ankara Hacı Bayram yazıyor...

Related Posts with Thumbnails