Şeker ve ben

Geçtiğimiz eylül ayında genel bir sağlık kontrolünden geçtim. Uzun ve yorucu senaryo çalışmalarından sonra bunu yapıyorum, çünkü yaşım ilerledi, dikkat edeyim istiyorum. Karaciğerimde şekere bağlı hafif bir yağlanma olmuş, doktor çok büyütmedi, değerlerim sınırdaydı filan ama ben şekeri hayatımdan çıkarmaya karar verdim. 

Yakın çevrem bilir, hamur işine ve tatlıya karşı bir zaafım var. Bir süredir ölçüyü kaçırdığımda küçük baş ağrısı çekmeye başlamıştım, çoğalınca bu ağrıyı yürüyerek geçiriyordum. Fazla geldiği, bünyemin sinyal verdiği aşikardı. Üstelik ailede yüksek tansiyon, şeker ve kalp hastalık olarak vardı. Doktor "azaltsan yeter" demesine karşın, aklımdaydı, vesile olsun istedim ve başladım "savaşa..." 

Ekmek, pide ve içindeki şeker olan hiç bir şeyi yememeye-içmemeye karar verdim. Şunu düşündüm, burayı gülerek yazıyorum, lahmacun yemek istiyorum, bu kararı alırsam ve başarırsam, ileriki yıllarda, ölçüsünde yiyebilecek ve sevdiğim bir tadı hayatımdan çıkartmayabilecektim. 

Garip bir şeymiş, çünkü vücut bu değişime başlangıçta direnç gösterdi, ikinci gün sert bir baş ağrısı ve baş dönmesi başladı, dördüncü günden sonra toparladım. Bağımlılık ile ilgili bünyenin tepkisiymiş... Çok çay içiyordum, çayı kestim, son beş ayda iki ya da üç dilim dışında hiç ekmek yemedim... Kola içmezdim ama gazoz ve diğer gazlı içecekleri bıraktım. İlk ayın sonundan itibaren sadece haftada bir gün lahmacun ve pide benzeri bir şeyler yemeye başladım. Onu da oğlumla buluşup sinemaya gidiyoruz, film çıkışında yediğimiz yemekle bunu birleştirdim. Win plus win gibi bir şey oldu yani... 

Doğrudan tatlıya hiç yanaşmadım, üçüncü ayın sonunda sadece bir kere bir süt tatlısı yedim mesela. Sürecin sonunda sütlü olmayan herhangi bir şey, örneğin çikolata yiyemez oldum. İnsanın ağız tadı değişiyormuş... Şöyle söyleyeyim, şeker dışında bir perhiz yapmadığım halde altı kilo verdim. Şeker bir bağımlılık olduğu için hayatımda ilk defa aralıklarla tansiyonum çıkar oldu, bir süre onunla da uğraştım falan filan...

Bunları niye anlattım, metabolizmamız çok güçlü aslında, kendini yenileyebiliyor, tedavi edebiliyor, şeker sahiden zararlı bir şey, bu süreçte anladım ki, "keyif verici bir maddeden" farkı yok, zarar veriyor insana... altı yıldır her gün yürümeye çalışıyorum, doğru bir karar verdiğimi biliyorum, şekeri bırakmak da sağlığımla ilgili bir başka doğru kararmış, bunu anlamış-yaşamış oldum.