Marianne Faithfull

Marianne Faithfull, 60 ve 70'lerin çarpıcı kadınlarından. Müzik dünyasında pek çok ünlü solistle uzun süreli ilişkileri oldu. Kendisi de şarkıcıdır, çatallı, acı çekmiş birini andıran bir sesi vardır. Sigaradan çatlamış ya da bir şeyler içmeden şarkısını sürdüremeyecek hissi verir insana. Mick Jagger'la olan ilişkisi, Lennon-Ono beraberliğine benzetilmiştir. Hoş, o dönemin tuhaf çiftleri vardı ve çoğu, onlarla kıyaslanırdı. Faithfull, oyunculuk ta yaptı. 1968 yapımı Motosikletli Kız'daki Rebecca rolü Batı Avrupa kültürünün halen popüler ikonlarındandır. Sayısız göndermeye rastlarsınız bu film ve Faithful'la ilgili.

İlginçtir, Marianne Faithfull, halen yaşıyor, şöyle bir tararsanız siz de farkedersiniz, sonraki hallerini gösteren fotoğraflara pek rastlamıyorsunuz. Global popüler kültür onu yirmili yaşlarıyla hatırlamak istiyor. Ünlü erkeklerin peşinden koştuğu, masum ve çekici bir görünüme sahip olduğu, tuhaf sesli kadını başka türlü düşünmek istemiyor; bir gençlik idolü, graffiti örneği, direniş temsilcisi ve ergen isyanı fotoğrafı olarak hatırlamayı tercih ediyor. Çeşitli reklamlarda, nostaljik metinlerde hep bu yıllardaki haliyle kullanılıyor. Tamam diyorsunuz, yaşlılık sevilmiyor, herkes güzel yaşlanmıyor şu bu...Ama Marianne Faithfull neden sadece bu küçük genç kız haliyle hatırlanıyor?

Mick Jagger, onun için Sister Morphine adlı ünlü bir şarkı yapmıştı. Merhameti ve kanundışılığı kabullenen fedakar bir kadın vardı, morfin krizinin ve ölümün eşiğindeki erkeğine yardım eden:

"İşte burada bu hastahane yatağında yatıyorum / Söylesene Morfin Abla, ne zaman geleceksin yanıma / O kadar bekleyeceğimi sanmam / Görüyorsun o denli güçlü değilim (...) Karabasanımı rüyalarımla değiştir/ Görmüyor musun hızla solup gidiyorum" vs vs...

Galiba diyorum o yıllardaki ergen zekası (ve o ergenlerin yaş aldıkça büyüyen nostaljisi) esrarlı, şehvetli, ters köşeye yatıran bir masumiyet istiyordu. Marilyn Monroe için Sister Morphine benzeri bir şarkı yapılmadı mesela. E vakit altmışlar...