Emine Sevgi Özdamar, Almanya ile Türkiye arasında salınarak
ve kültürlerin kendi uçurumlarında mekik dokuyarak dünyanın en uzun köprüsünü
inşa ediyor; Haliçli Köprü. Çelişkileri,
benzerlikleri, boşlukları, dalgalanmaları anlatıyor. İstanbul ile Hakkâri’yi,
wonaym ile fabrikayı, Sinematek ile İşçi Partisi’ni birbirine bağlıyor ve
imgelerle dolu şiirsel dilini, sokağın yalınlığıyla birleştirerek bizi yolculuğuna
ortak ediyor.
Sanatı, siyaseti, sömürüyü, gençleri, işçileri,
hatipleri, altmışlı yılları köprüsünde resmediyor. Alamancılarla devrimcilerle birlikte
ilerlerken aşkın, eşitliğin, özlemin anlamlarını çoğaltmak için çabalıyor. Sürekli
sallanan bir köprüde, ayakta kalmaya çalışarak…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder