Zeki Müren
Fırfırlar ve apartman topuklar. Gazino frapanlığı, elde
beyaz mendil. Döner kemandan başımız, sonra uzar şarkılar, neonlar, boncuklar,
pırlantalar. Paşa’nın ibresi hep kendinde. Kıyafet devrimi masalı. Camp estetiği, şatafatın, alacanın,
gündüzü bilmeyen gecelerin. Ağır, daha ağır, yavaş, daha yavaş muhterem
dinleyiciler. Akıyor işte san’atın taksimi. Kendisi akıyor, bedeni akıyor
mazinin ve geleneğin arkasına. Edebe atılmış salvolar, gözyaşı taklitleri. Çok
şey eksik hâlâ yazıl(a)madığından. Ben, Zeki Müren, arzuların sır defteri. Ben,
Zeki Müren, bütün Muhterem Nurların katili. Bakmayın çiçek, bakmayın tozpembe,
hülyalı sevdalı. Hep bir uçurum kenarı, ölmese, öldürmese.
İlüstrasyon: Deniz Karagül
1 yorum:
chapeau!!!
Yorum Gönder