 |
Salih Erimez, bizim modern çizerlerimizden değil, nasıl anlatsam, fotoğraflardan faydalanmak, Avrupalı meslektaşlarını, çizgi romanları ve ilüstrasyonları takip etmek gibi bir eğilimi görünen o ki olmamış. Niye olmamış bilemiyorum, Viyana'da Güzel Sanatlar okumuş halbuki, İhap Hulusi ile yaşıt sayılırlar. Biri nasıl Avrupai ise diğeri bir önceki yüzyılda kalmış gibi, taş baskı kitap resimlemeleri yapan bir alaylı ressam sanki...
Özgün ama çok da cezbedici bir çizgisi yok, ben seviyorum ama piyasada bu sebeple tutunamamış, aranan ve yüksek telifler ödenen "bahalı bir ressam" olamamış... İçinden geldiği gibi çizmiş, naif duran, çizgisinden çok anlattıklarıyla ilgi çeken biri olmayı yeğlemiş belki de... Geçmişe-geçmiş zamana, yirminci yüzyılın ilk yıllarına, kendi gençliğine odaklanan, dönem anlatan bir hikayeci gibi düşünmüş kendisini...
Yukarıdaki kapak, altmışlı yaşlarında denediği ve ticari olarak başarısız olduğu dergisinin ilk sayısı... Bir kere daha nostaljiye tutunmuş, geçmiş zaman flörtleşmesini betimlemiş, iki kadının peşinde iki erkek şu bu... Erkekler sırtarıyor, kadınlar kıkırdayarak-fısıldaşarak göz süzüyor. Arada bir Arap Bacı... Dikkat çekici olan iki erkeğin ve iki kadının ikiz kadar birbirlerinin aynısı olması...Erimez, farklılaştırma gereği duymamış. Hele kadınlar bu kadar mı birbirinin aynısı olur dedirtiyor...
Evet, yukarıda birinin çizgisinden, betimlemesinden, idealleştirerek çizdiği kadın ve erkek tiplemelerinden tanırız filan dedim ama böylesi bir aynılık, hatadan başka bir şey değil, epeyce sene yaptığım için, hadi buna editöryal hata diyelim, üreteni değil yayımlayanı eleştirmiş olalım, çizenin yönlendirilmesi gerekiyormuş.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder