Ayhan

Babıâli’nin ressamı. Yıldız’ın birincisi. Yeniçeri Hasan’ı Sultan Selim’in. Ay gibi parlayan kara saçlar. Klark bıyıklı yeni jön. Canlı gibi resim. Gülüşler, duruşlar, ürkeklikler, kim biliyor kameranın önünde nasıl durulur. Her yıl, dört mevsim. Sonra Akad’ın okulu. Ayhan, kralı oluyor sinemanın. Ne varsa şu dünyada, hepsi filim, hepsi esas oğlanın kıyıya vuran dalgaları. Pencerede kızlar, kahvede erkekler, perdede hülyalı yumruklar, dillerde gezen sözler. Kırkında gazinoda şarkılar söylüyor, arada Holivut seferi, batan geminin yolcusunun İstanbul’a dönüşü. Sanatı rica edemezsin kimseden. Ayhan Işık, şehrin artistiydi, erkeklik hep onun ağzından duyuldu, dalga dalga. Beklenmeyen ölümü Yeşilçam’ın.