Ataç

Edebiyat delisi, Fransızca öğretmeni, cumhurbaşkanı çevirmeni. Karizma, tepedeki adam. Ne yazdığı merak edilen bilirkişi. Baş edilemeyen eleştirmen. Neşeli heccav. Zor beğenen bamteli. TKP’nin sonradan sevdiği “modern”, geçiniz, sanat halk içindir nağmelerini. İnatçı, alacaklı, eskiyi yeni diye satabilen edebiyat esnafı. Şiir hayvanı. Garipçilerin pelerini, takdim yazısı. Hamisi zekânın. Aşırılığın yayın şefi. Ataç, edebiyatın ihtar ve ihtiyacıydı, yeri hiç dolmadı.