Yıllar yıllar boyunca

Yetmişli yıllardan, Milliyet'te yayımlanmış bir Bedri Koraman bantından kesit...Ben finaldeki espriye takıldım. Koraman, "bir karikatürcü" olarak sağcıların iktidarda-hükümet olmasını mesleki bir ilgi ve coşkuyla karşılıyor. Hoş, ne zaman solcular iktidar olabildiler ki, ne kadar zaman falan filan, o bahsi geçelim...

Bu espri, ellili yılların karikatürcüleri tarafından çok kullanılırdı, bir iki defa daha yazmış olabilirim, örneğin Oğuz Aral, defalarca ve ısrarla, Batı'da mizahın öldüğünü, çünkü oralarda sıkıntı olmadığını (mizahın sıkıntıdan çıktığını) iddia ederdi. Neden böyle düşündüğünü, her toplumun kendine göre sıkıntıları ve mizahı olduğunu anlayamamasına akıl sır erdirememişimdir.  Sen nasıl bir Alman'ın güldüğü şeyleri anlayamıyorsan o da seni anlamıyor, çünkü yerel kere yerel bunlar...Gırgır'ın bir dünya fenomeni olduğuna bizden başka inanan yok...

Belki kapalı bir toplum olmamızdan, kendimizden başka kimselerle ilgilenmemizden, dil bilmememizden, empati kurmamamızdan filan olabilir bunlar... Ne var ki, kendini abartma halinin getirdiği bir küçümseme  içerdiği aşikar... 

Koraman'ın esprisine dönelim, sağcılar işimi kolaylaştırıyor, malzememi çoğaltıyor demek istiyor. Bu popüler bir espriydi ve içinde kültürel bir aşağılama içeriyordu, cahildir bunlar, okumazlar-bilmezler şu bu noktasına varıyor çünkü.... Gide gele, yıllar yıllar boyunca, bu espriyi yineleyenlere kendini iyi hissettiren ve hatta kutsayan bir eğilim oluştu... 

Dün sosyal medyada gördüm, Sıvas'a hızlı tren seferlerinin başlamasıyla ilgili birisi (haliyle kendini İstanbullu sayan birisi) espri yapmış, "insan niye Sivas'a hızlı gitmek istesin ki" filan yazmış, gülmüş eğlenmişler... 

Koraman'ın ironik tutumu ve sarkastik tebessümü bu espride yaşıyor gibi geliyor bana...