Mahrem

Eski fotoğraflara baktıkça, hiç saşmıyor diyeceğim, dansözler ve alkol, insanları kolay teslim alıyorlar. Dansözü görenler, olağandışı olduğu ve her yerde rastlanmadığı için olmalı, alkolün de katkısıyla gemiyi karaya oturtuyorlar. Abartılı jestler, kıkırdamalar, anırmalar, şehevileşmeler peşi sıra gidiyor...

Arada yazıyorum, "kamera" da büyülüyor elbette, hele eskiden, benzersiz bir heyecan vesilesi oluyor, o anın kaydedilmesi insanları abartılı hareketler yapmaya teşvik ediyor...Ünlü bir yazara ait bir fotoğraf bu. Dansözün gözü fotoğrafçıda, işini yapıyor, ünlü yazar ise, karikatür olmak istemiş, masadaki kadınları güldürmeye soyunmuş, yarı çıplak bir kadın görünce mest olmuş zampara pozu vermiş... Kokluyor mu yoksa yanağını mı dayıyor belirsiz. Masadaki diğer beyfendi, fotoğrafçıya "çekme yahu" tadında bir jest yapmış, kadınlardan biri gördüğü salaklığa koyvermiş, diğeri daha sevecen gülüyor...Sahaflara kadar düşmüş bir espri, bize bir aventüriye hikayesi oldu...

Herkesin mahrem kalması gereken an'ları ve kayıtları vardır, kenarda-kıyıda gizlenir ve tutulurlar, anlatsan anlaşılmayacak veya görülse utandıracak şeyler olabilir bunlar. Ne ki, ölünce, ne yapsan boş, kadere koyveriliyor, geride kalanların insafına kalıyorsun... Terekeden neler neler çıkıveriyor...