353.Madde

Fransa'da ilgi görmüş, konuşulmuştu, ben de o vesileyle fark etmiştim. Tanguy Viel'in romanı, benim ilginç bularak sevdiğim bir tartışmayı konu edinmiş.  Bir cinayet işleniyor ve bir kanun adamı olarak siz, o katile içten içe hak veriyorsunuz. Düşünün, bir yanda içtihatlar ve kanun, diğer tarafta vicdanınız var, arafta kalıyorsunuz... 

Hepimiz biliyoruz ki, cinayetle ilgili araştırmayı, sorguyu yapan polis ve savcı, o cinayeti meşrulaştıracak-hafifletecek bir rapor hazırlayabilir, kanun koruyucu, yargıyı etkileyecek biçimde meseleye müdahil olabilir. 

Ceza tarihi, bunun olumlu ve olumsuz örnekleriyle doludur. Yanlış anlaşılmasın, siyasi cinayetler genellikle bu yönde bir itişmeyle raporlanır, ben onlardan değil, adi cinayetlerden, gündelik meselelerden çıkan gerilimlerle ortaya çıkan cinayetlerden ve suçlardan söz ediyorum. 

Diğer yandan doğrusu, romanı nedense daha sert bekliyordum, düşündüğümün aksine sakin bir üslupla yazılmış buldum, gündelik hayatı, sıradan bir insanın katile dönüşme seyrini yumuşak anlatmış demeliyim, ilginç bir novella.