Cemal Nadir'in çizgi olarak en farklı işi sanıyorum, Yücel Yayınevinin 1940 yılında yayımladığı Güzel Sözler kitabına çizdiği gravürler... İçerde bölüm başlarında vinyetler de çizmiş ama neden bilmiyorum, doğrusu kitapla ilgisini de kuramadım, bir "üslup" denemek istemiş, tarzının dışında daha foto realistik ve ilüstratif bir çabaya kalkışmış...
Çizgilere bakınca siz de fark edeceksiniz zaten...
Diğer yandan bu türden kaçamakları severim, hatta sanatçılara yeni bir nefes olduğuna, enerji getirdiğine inanırım. Rutin mi denir, tekrar mı, hah işte, o epeyce öldürücüdür. Gel gör ki o rutinin dışına çıkıldığında da okur, seyirci, takipçi hoşlanmaz bundan, yadırgar...Kimleri için ekseriyetle çabuk unutulur bu türden denemeler...
Benim demek istediğim sanatçıya getirdiği motive edici, öğretici katkı... Cemal Nadir, "gravür" dediği tarzın arkasını getirmemiş ama bana öyle geliyor ki, çizgisini-bileğini beslemiştir, mutlaka böyle bir getirisi olmuştur.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder