Hayat Kısa...

Resim, 1920'lerin ikinci yarısından. Hiç görmediğim, anne tarafımdan dedemin (öl.1959) ilkokul resmi. Muhtemelen birkaç sınıf birarada topluca resim çektirmişler. Tek öğretmen var. Güzel hatıra. Fotoğraf o yıllar için eşsiz ve yepyeni bir şey, öğrencilerin heyecanlandıkları tahmin edilebilir. "Yarın fotogıraf çektireceğiz, iyi kıyafetlerle gelin" denmiş olabilir. İlla ki denmiştir. Öğretmenin başka tarafa bakışı, çocukların kameraya kitlenmiş gözleri...Çocuksu ifadeleri, asker taklitleri, büyük adam pozları...

Evkafın Veznedarı Halil Bey'in oğlu olan dedemin kıyafetleri modernmiş. Beyaz geniş yakaları, bel üstü kalın kemeriyle safariye çıkan Jungle Jim'i andırıyor. Ailenin seçtiği "Hız" soyadı bile modernliğin peşinden gittiklerini gösteriyor.

Dedem, bu fotoğraf çekildikten sonraki otuz yıl içinde evlenecek, üç çocuğu olacak, iş hayatında başarısızlıklar yaşayacak, kendince romanlar yazacak, resimler çizecek, lüzumsuz harcamalar yapacak ve zamansız-beklenmedik biçimde bir kalp kriziyle ölecek... Hız'la yaşamış ve gitmiş de diyebiliriz...

O küçük çocuk, bu resim ve sonraki otuz yıl...Ne düşünüyordu acaba? Ne olmak istiyordu? Nasıl bir hayatı hayal ediyordu?

Nereye varacağımızı bilmiyoruz. Hayat kısa. 

Bayramlarda "Allah tekrarına erdirsin" denir, yılbaşlarında "umutttan, sevgiden, barıştan" söz edilir. Herkes kendi meşrebine göre temennilerde bulunur. Blogu takip edenler bilir, her yıl benzer bir temennide buluyorum. İnsanların birbiriyle paylaştığı iyi dileklerden farklı değil söylediklerim.

Yeni şeyler öğrendiğimiz, neşeli, sağlıklı, tasası az bir yıl olsun isterim. Daha önemlisi iyi insanlar olsun etrafımızda, yokluklarını da göstermesin bize. Beraber yürüyelim onlarla...

Hepinize iyi seneler