BaşkaKent Ankara

Çeyrek asır önce şehirlerimiz, yerel özelliklerini bu kadar yitirmemişlerdi, bu kadar çok birbirlerine benzemiyorlardı. Piyasanın işleyişi, global kapitalizm, inşaat ekonomisi şu bu derken, maaile, benzer binalarda yaşıyor, benzer biçimlerde para harcıyor, benzer alışveriş merkezlerini paylaşıyoruz. Mobilyalarımız, kıyafetlerimiz, pencerelerimiz tanıdık bir auranın içinde salınıp duruyor.

Taşranın bu benzeşmeyle kaybolduğu bir şimdiki zamanın içinde sürükleniyor, geçmişi hatırlatan ve bizi anlatan küçük nişlere tutunmaya çalışıyoruz.

Hepimiz şahidiz, rant iştahıyla binalar yıkılıyor, yerlerine çok katlı yenileri dikiliyor. Öyle ya da böyle, bitimsiz bir inşaat iştahıyla şehirler başkalaşıyor, eskisi hiç yokmuşçasına düzleniyor.

Bana kalırsa çizerler, şehrin kaybolan yüzlerini, evlerini, sokaklarını, mahallelerini çizmeliler, görsel olarak onları kaydetmeli, onları resmetmeliler. Yorumlamalı, anlatmalı, tanıklık etmeliler, yitip giden şehir hafızasına, şehrin tarihine katkıda bulunmalılar. Geçmişi, bugünü, yok sayılanı, unutulanı, yıkılanı çizmeli, bize yaşatılanlara itiraz etmeli, şehirle cenk etmeliler.

Ankara’nın akasyaları, saksağanları, apartman kedileri, dik yokuşları, eski mahalleleri, insanları, huysuz havası, sakaleti, haşinliği, kavrukluğu, bozkırı, günbatımı çizilmeyi bekliyor.

Bu sergideki arkadaşlar işin ucundan tutmuşlar, umarım arkası gelir. Sahiden gelmeli. Tutkuyla, isyanla çizmeliler! İnsan, yaşadığı yere benzermiş. Şehri kendilerine, yapıp ettiklerini, en çok da çizdiklerini şehre katmalılar. 

[Ankara'yla ilgili bir karma illüstrasyon sergisi için küçük bir giriş yazısı yazmamı istediler.]

link