Seyrüsefer Defteri En İyiler 2016

Seyrettiğim film ve dizilerle ilgili küçük notlar yazarım, çok da eleştirilirim, mır mır yazdığım, açık olmadığım, hiç fikir vermediğim filan söylenir. Doğrusu, kendimi bir meraklıdan fazlası olarak görmüyorum. Filmlere, dizilere not veya yıldızlar vermek, uzun uzun yorum yazmak bana göre değil, üstelik önceden de az okurdum ama galiba on yıldır, belki çok daha fazla bir süredir film eleştirisi okumuyorum. Belki arada Fatih Özgüven okumuşumdur. Fatih'in de yazdıklarını eleştiriden çok, edebi bir huysuzluk olarak görüyorum, o yönü hoşuma gidiyor.

Yanlış anlaşılmasın, benimkisi bir nitelik hoşnutsuzluğu, yazılan eleştirileri beğenmemek filan değil... Yoğun bir hayatım var, hep bir şey okuyorum, işim ve sürdürdüğüm hayatın dışında kalan zevkim için kendimi çok belirlemek (ve etkilenmek) istemiyorum. Gezinmek istiyorum demek daha doğru. Sonuçta filmler ve diziler hakkında pek bir bilgim olmuyor, sinema yayınlarını takip etmiyorum, sinefilleri okumuyorum. Eğer onlar benim hayatıma dahil olmazlarsa sinefil tanımaya da çalışmıyorum. Ne kadar az bilgiye sahip olursam o kadar çok hoşuma gidiyor. Tabii şu da var, öyle bir hayat yaşıyoruz ki, bir filmden bir diziden haberdar olmamak çok zor  olabiliyor. Bazen bir yönetmeni, senaristi ya da bir başka çalışanın yeni işini bekliyor ve merak edebiliyorsunuz. Bütün bunlara rağmen dışarıda kalmaya çalışıyorum demek istiyorum.

Neyse laf uzamasın, aşağıda bu yıl seyrettiğim filmlerle ilgili bir en iyiler listesi yaptım. Bilenler biliyor, büyük küçük, iyi kötü film ayrımı yapmam, şu veya bu türe odaklanmamaya çalışırım. Üst üste iyi ve büyük film seyredemem örneğin. Kıstaslarımı tek tek anlatmayacağım. Bu yıl, 400'den fazla film ve dizi bölümü seyretmişim. İçlerinden yirmi film ve dört dizi seçtim. Hevesle heyecanla seyrettiğim diziler oldu. Diziler, uzunca bir süredir, karakterleri ve senaryoları daha doyurucu bir biçimde geliştiriyorlar ve anaakım sinemayı çok fena silkeliyorlar. Dizilerle ilgili daha uzun ve ayrıntılı konuşmak gerekiyor artık.

American Honey (2016)

Broken (2012)

Carol (2015)

Copenhagen (2014)

Demolition (2015)

Drop (2014)

Hallam Foe (2007)

Harold and Maude (1971)

Hell or High Water (2016)

King Jack (2015)

La femme d'a cote (1981)

Los Amantes del Circulo Polar (1998) 

7 Dias En La Habana (2012)

Spotlight (2015)

The Cave of Yellow Dog (2005)

The Danish Girl (2016)

The Daughter (2016)

The Diary Of A Teenage Girl (2015)

Trumbo (2015)

45 Years (2015)

Diziler: Vinyl, River, Easy ve Olive Kitteridge

İyi Seneler

Yeni şeyler öğrendiğimiz, neşeli, sağlıklı, tasası az bir yıl olsun. Daha önemlisi  iyi insanlar olsun etrafımızda, yokluklarını da göstermesin bize... Beraber yürüyelim onlarla...

Hepinize iyi seneler...

2016'nın Grafik Roman- Güzelleri

Sarah Glidden’in  Rolling Blackouts: Dispatches from Turkey, Syria, and Iraq albümü...
link

Leela Corman’ın We all wish for Deadly Force albümü
link

Manuele Fior’un 5.000 km Per Second albümü
link
Fior web sayfa

Joe Daly’nin Highbone Theater albümü
link

David Prudhomme'dan Cruising Through the Louvre
link

Bu da Zerocalcare'nin günümüz Türkiye'sinde yayımlanma imkanı olmayan grafik romanı.

İnio Asano'dan A Girl On the Shore
link

link

Crepax'ın korku hikayeleri derlemesi

Son Okuduklarım 9

Tuhaf Kütüphane'yi beğenmedim, hayal kırıklığı desem abartmış olmam. Masal deniyor, masalsı deniyor ama çok da bir yere varamamış. Okurunu üzecek bir kitap çıkmış. Clichy'de Sessiz Günler okuyunca bir kez daha anladım ki, taklit edilen bir yazar Henry Miller. Liste çıkartsak epey bir yazarı sıralarız alt alta. İşte Van Gogh'u bu serinin Warhol kitabıyla kıyaslarsam, iç metni daha güzel, iç görsel tasarımı daha başarısız demem gerekiyor. Van Gogh'un esrik bir coşkusu, delirmeyeceğim diyen şen şakrak yükselişleri vardır. Görsellik onu verememiş, insan ona hayıflanıyor. Baudelaire, şaraba methiyeler düzüp esrarı öteliyor, şairane kestirimleri var, sarhoş olun diyor mesela...Bir şekilde sarhoş olun!

Sıkı Kontrol Edilen Trenler, merak ettiğim bir novellaydı, nefsimi köreltmiş oldum. Çarpıcı, hele finaliyle birarada düşünürsem ironik tutumu  şahane. Yavaşlığı ve saplantısı, tek kelimeyle neşeli. Savaş sırasında gündelik hayatın devam ettiğini pek hatırlamayız, herkes savaşa odaklanmış sanırız, o harala gürele içinde genç bir adamın kıpırdanışları gülümsetiyor.  Rasputin, Zweig havasında edebi bir biyografi. Akıcı bir gevezeliği var kitabın. Rasputin zaten sanıyorum, geçtiğimiz yüzyılın en tuhaf karakterlerinden biri. Capa, ünlü savaş fotoğrafçısı hakkında bir grafik roman. Çizgilerde güç kaybetmiş, metin günlüklere dayanıyor ki onlar zaten çok çarpıcıdır. Savaşın ve türlü olağanüstülüklerin içinde dolanıp duran bir fotoğrafçının hayatını temel alan bir çalışmadan insan daha yüksek bir görsellik bekliyor. Yıllık İzin, albüm formatı ve hikaye olarak dikkat çekici bir çalışma. Bu tür denemeler neredeyse hiç yapılmıyor, o bakımdan üreticileri de yayınevini de takdir etmek gerekiyor. Minimal öyküsü nedeniyle söylemiyorum bunu, Erman Çağlar'ın dili bu minimalliği kurtaran bir akışkanlıkta çünkü. Asıl zorlayıcı olan uzak kurulmuş sahneleri, yaklaşmamayı tercih etmeleri.

Herkesin Yeats okuması gerekiyor, uçarılığı, sakinliği, aşırılıklar çağında, bütün o gürültünün içinde muzipliği, başka türlü bakabilmesi insanı etkiliyor. Cevat Çapan çevirisiyle seçmeler yapılmış. İntihar Üzerine Notlar, başarılı bir deneme kitabı, edebiyat ile popüler felsefe arasında güzel salınıyor, rahat okunan, akıllı bir metin. İntihar meselesini farklı yerlerden girerek anlatıyor, böyle kitaplar kolay çıkmıyor Türkçede. Utku Özmakas çevirmiş. Parantez, otobiyografik bir grafik roman. Benim gibi hafıza işleriyle derdiniz varsa, etrafınızda yaşlılarınız, günbegün artarak unutmaya başlayanlarınız varsa hikaye size dokunacaktır. Durand, gencecik yaşında başına gelenleri, hastalığını ve iyileşmesini anlatıyor. Hayat zor dedirtiyor, türlü türlü dertler var. Partilerde Kızlarla Nasıl Konuşulur, tipik bir Gaiman hikayesi, dildeki şairanelik olmasa tek bir ilginçliği yok. İkizler güzel çizmişler, daha iddialı hikayeler çizmeleri gerekiyor. Bu hikayeyi Ergün Gündüz, tur bindirerek daha iyi çizerdi. Hoş, hikaye filme de uyarlanmış, medyatiklik böyle bir şey. Popüler olanın kuyruğuna takılıp etinden sütünden faydalanayım istiyor vasatlar.

Hepimiz Kuklayız

Sabit Fikir'de bu ay çıkan Watchmen hakkındaki yazım
link

Kuş Eppeği

Yeni kitabım Kuş Eppeği, Ocak'ta İletişim'den çıkıyor...Arz ederim.

Şaşırıyorum-Şaşırmıyorum

Çok sert günlerden geçiyoruz. Nereye varacağı belli olmayan korkutucu, iç karartıcı bir koyuluğun içinde debeleniyoruz. Ne olsa şaşırmaz hale geldik. Müttefikler, ortaklar, hempalar, hasımlar sürekli değişiyor. Yahu, dün bunlarla yanyana fotoğraf çektiriyordun, şimdi böyle mi oldu demenin pek bir anlamı yok.

Haksızı olmayan bir itişmenin içindeyiz, kime sorsan haklı, kim anlatsa haklı. Şaşırmıyorum.

Evet şuna şaşırıyorum, bu kadar insanın bu kadar çok biliyor olmasına şaşırıyorum. Gündem nereye dönse, gündemde ne olsa biliyorlar, ne olduğunun o kadar farkındalar ki... Tak diye cevaplıyorlar.Zaten kimse anlamak istemiyor galiba, cevabın adresini istiyor.

Bu kadar çok insanın kamusal bir dille, beyanat verir gibi konuşması da bana ilginç geliyor. Hükümet sözcüsü, muhalefet lideri, milletvekili gibi açıklamalar yapıyorlar. İktidarın dili nasıl da işlemiş üstümüze...

Ne yapmalı? Kesin olan şu ki... Bu aktüeliteden, bu haklı-haksız itişmesinden kaçmalı. Hani derler ya, felsefeci aktüeli yaşamaz, hep geriden takip eder. Biraz öyle, işine gücüne bakıp, bu kadar çok bilen, bu kadar çok haklısı olan tartışmanın dışında kalmalı. Biraz öyle...

Mimarlık ve Çizgi Roman

İstanbul'da yaptığımız konuşmanın video kaydı

Aziz

Yazı Atölyesi

8 Ocak'ta Ankara CerModern'de bir yazı atölyesine başlıyorum.

Deneyeceğim demek daha doğru, ağır ve sorumluluk isteyen yorucu bir iş çünkü bu...

CerModern'in web sayfasında atölye hakkında verilen malumatı paylaşayım:

CerModern bünyesinde faaliyetlerini yürüten CerEdebiyat Yazarlık Atölyesi yeni döneme Yazar/Editör Levent Cantek yönetiminde başlıyor. Çağdaş Türk Edebiyatının birçok önemli eserine editörlük yapmış olan Cantek, 8 Ocak 12 Şubat tarihleri arasında her pazar 14:00 ve 17:00 saatleri arasında CerModern'de yazı atölyesini yönetecek. Kontenjan 15 kişi ile sınırlı olup detaylı bilgiye www.cermodern.org adresinden veya 0312 310 00 00 numaralı telefondan ulaşılabilir.

Yazarlık, ağır bir işçiliğe, bıktırıcı tekrarlara, sadece yazmaya değil çok okumaya dayanan zor bir uğraştır. Yazı ve yazarlık atölyeleri, yazarlığı değil, yazı ve yazarlık üstüne düşünmeyi öğretebilirler. Metnin nasıl yazılması veya nasıl yazılmaması gerektiğini gösterebilirler. Karakterler, kurgu, tahkiye, dil ve bağlantılar hakkında daha derinlikli düşünmeye sevk edebilirler.

Atölyede öğrencilerin aktif olarak derse katılması, anlatıları tartışması ve yazması, yazdıklarının okunması, okunanların sınıf içinde konuşulması sağlanacaktır.

Atölye yürütücüsü, her hafta yazma ödevleri verecek ve bu ödevler dersi takip eden Cuma günleri teslim edilecektir. Ödevlerden örnekler seçilecek ve bir sonraki dersin bir bölümünde seçilen örnekler irdelenecektir.  Her hafta derslerde roman ve hikâye bölümleri ya da klişe anlatılar konuşulacak, öğrenciler verilen okuma ödevlerine dair yorumlarda bulanacaklardır.

Altı hafta sürecek yazı atölyesi, çok sayıda öykü, roman ve anlatının tartışıldığı, çeşitlendirildiği bir yazım ve okuma süreci olacaktır.

Dersler, atölye yürütücüsünün hazırladığı görsel ve yazılı sunumla geliştirilecek, on dakikalık tek ara dışında her hafta üç saat sürecektir.

link

Devrim Olunca...

Alayina İsyan, her ay Kafa'da... Ben yazıyorum, Sefa (Sofuoğlu) çiziyor.

Cereyanlar

Yorumdur, şahsidir, dostanedir ama iddiamın arkasındayım, Türkçede böylesi yazılmadı. Tanıl Bora'dan Cereyanlar... Pek yakında!

Karanlıkta Uyanmak

Bir saat ayarı yapıldı, hangi mantıkla, niye yapıldı akıl sır erdiremiyorum... Kim erdiriyor onu da bilmiyorum. Arada öfkelenip söyleniyor, bir gerekçe söylüyor, Araplara-Katarlılara ayarladılar saatleri diyorum. Sonra düşünüyor, haksızlık mı ettim diyorum. Bilmediğim olmalı diyerek br mantık arıyorum, ne yapsam nafile, tek bir olumlu ve haklı gerekçe bulamıyorum.

Tuna, şanslı çocuklardan, okul servisi saat 7:20'de geliyor. Hava ve şehir, o saatte, yukarıdaki resimdeki gibi... Daha erken saatte gidenler var... Havaysa bir saat kadar sonra aydınlanıyor...

Bu uygulamanın gerekçelerini soranlar niye haksız bulunuyor?  Bu saat ayarını yapan bürokratların çocukları yok mu? Kendileri kaçta işe gidiyorlar?

12 Eylül'de, tam yılını hatırlamıyorum, 1981 ya da 82'de olabilir, benzer bir şey oldu. Tabii o zamanlar servis filan yok, küçücük çocuklar, o saatte, o karanlıkta yürüyerek okula gidiyorduk. O kadar çok korkuyordum ki anlatamam...Keçiören, o yıllarda, parkı bahçesi, ağacı bol bir yerdi. Başıboş köpeklerden, bir ağacın arkasından, bir çalılığın içinden, zifiri karanlıktan çıkacak kötü adamlardan, sapıklardan, cinlerden şeytanlardan korka korka, onları aklımda evire çevire, öteleye öteleye okula varırdım.

Okul, o karanlığın içinde, biz çocuklara sığınak oluyordu, aydınlıktı, yan yanaydık.

Vicdan başka, akıl başka... Doğrusunu ben bilirim inadı, mutlak bir akılsızlıktır, onu hiç konuşmayalım ama mesele sadece akılsızlık değil...

Üst Kattaki Terörist

Emrah Serbes, küçük bir çocuğun iştah ve öfkesiyle, soldu solacak saplantısıyla, masum karanlığıyla, en bi intikam yeminleriyle yazıyor.

İlban Ertem, ipeksi büyücülüğüyle üst katın dünyasını çiziyor. Çatık kaşlı güzel çocuğu, paylaşmayı, tanışmayı…

Üst Kattaki Terörist yakın dönemin en güzel hikâyelerinden biri. Zamanın ruhu ve hayatın zalimliğine dair küçük bir derkenar.

Yasak!

Gırgır, 1981'de bu kapağı nedeniyle kapatılmış, bir ay kadar yeni sayı çıkaramamıştı. 12 Eylül dönemiydi, ifade özgürlüğüne yönelik kısıtlamalar,gazete ve dergi toplatılması, sansürlenmesi, yasaklanması çok yoğundu ve bütün bu olup bitenlerin değişmesi, yumuşaması, normalleşmesi, çok ama çok uzun zaman almıştı.

Hak arama özgürlüğü, cezanın şahsiliği ya da ifade özgürlüğü gibi haklara yönelik normalleşme, sanıyorum bir onbeş yıl kadar sonra gerçekleşebildi. Yeni keşfedilir gibi liberter kavramlar gazetelerde hatırlatılıyor, televizyonlarda ürkek ürkek konuşuluyordu.

Geçmiş zaman...

Şimdiki Zaman Nakaratları

Dün yine patlama oldu, yine yok yere insanlar öldü, yaralandı. Ne söylense boş.Normalimiz şaşmış durumda, her zaman ve her yerde patlama olacak gibi yaşıyoruz. Bir türlü bitmiyor bu bombalar, ardı arkası kesilmiyor. Olup biteni hatırlayacak vaktimiz olmuyor, öyle ki, nereye baksak, neye elimizi atsak altından acı ve travma çıkıyor.

Ölümlerin ardından cenazelerde, şurada burada, hep intikamcı konuşmalar yapılır, hep hesap sorulacağı söylenir. Çoğu ezberden söylenen kıfayetsiz konuşmalardır. Eleştirmeye bile değmeyecek bir yeknesaklık.

Benim asıl akıl sır erdiremediğim başka. Ezberden konuşanların bir biçimde sözü başkanlık sistemine getirmeleri bana dehşet verici geliyor. Öyle şeyler söylüyorlar ki, sanki, Türkiye başkanlık sistemine geçeceği için, geçilmesin diye, geçilirse terör bitecek diye oluyor bu patlamalar. Birileri, Türkiye'nin güçlenmesini istemedikleri için patlatıyorlar bombaları.

Seçim propagandasının hiç bitmemesi bana iğrenç geliyor, bir tarafta insanlar ölmüş, bağlamın başka türlü kurulması gerekirken, ısrarla başkanlık kampanyasının sürdürülmesine inanamıyorum.

Haziran 2015 Seçimlerinden bu yana bombalar patlıyor, bu bombalar şu nedenle atılıyor, bütün bu olanlar şu yüzden oluyor/olmakta demek için benim elimde bir veri yok.Hissiyatımı söyleyebilirim ama bunun hakkaniyetli olmayacağını biliyorum.

Terör niye olur?

Sayalım, kaostan, ekonomik yoksulluktan, sıkışmadan, güvenlik zaafiyetinden, siyasi baskıdan, etnik revanşizmden, radikal öfkeden şundan bundan ya da hepsinden azar azar beslenerek olur.

Terör, yaşadığımız koşullar, siyaseten ve iktisaden değişmezse, her koşulda ve her zaman olacak. Terör, mevcut durumda, bu ülke, başkanlıkla yönetilse de olur, şimdiki gibi yönetilmiyormuş gibi gözükse de olur...

İnandığımı yazayım, burası artık mutsuz bir ülke, ne yazık ki böyle...Tek adam kampanyası, bu mutsuzluğu dindiremez, anca safları sıklaştırır. Üstelik, yaşadığımız globalliğin getirdiği çoğulculuk, alıştığımız demokrasi deneyimi tek adamlığı hiç bir biçimde kaldırmaz. Cenazede bile seçim konuşanların anlayamadıkları bu.

Çizginin Kahramanları

TRT'de çizgi romanla ilgili üç bölümlük bir yapım başlıyor. Ucundan kıyısından yapımına katkıda bulunarak senaryosunu yazdığım belgeselin yönetmenliğini Ali Horzumlu yaptı. İlk bölümü, pazar günü yayımlanacak çalışmanın TRT Belgesel'deki yayın tarihleri şöyle:
11 ARALIK 18:45 ve 16 ARALIK 21:40 1.BÖLÜM
18 ARALIK 18:45 ve 23 ARALIK 21:40 2.BÖLÜM
25 ARALIK 18:45 ve 30 ARALIK 21:40 3.BÖLÜM

Dolar

Dolar, çok artınca Gırgır kapak yapmıştı, Türk parası pul oldu diye... Otuz yıl öncesinden, tarih 12 Nisan 1987. Biz arada o paranın itibarını kurtaramadık, onu bıraktık, sahiden pul oldu dedik, gerine gerine yeni liraya geçtik, kapakta görülen apartmanlar çokkatlı gökdelenlere bıraktı yerini filan...

Gidişat iyi değil, bunu hepimiz biliyoruz. Şimdi bu kapağa bakıp, 1987'de hiç olmazsa demokrasi vardı, ülke böyle ikiye - üçe bölünmemişti, bu kadar öfkeli değildi insanlar mı diyeceğiz.

Paranın muhalefetiyle baş etmek kolay değil, te ne zaman bir gün greve gitmiş öğretmeni açığa almaya, maaşını kesmeye benzemiyor.

Resimli Türkçe Edebiyat Takvimi 2017

16 Aralık'ta kitapevlerinde olacak.

Neden?

Musa Kart, bir aydır, hapiste tutuluyor, niye orada tutuluyor, ne yaptı bu insan belirsiz. Hepsini geçtim, bir karikatürist ne suç işlemiş olabilir. Muhalif mi, evet muhalif. Ürettikleriyle seni eleştirmiş mi, eleştirmiş. Ne var bunda? Sana sempati gösterenler olduğu gibi eleştirenler de muhalefet edenler de olacak.

Sonra diyorlar ki, dış mihraklar, doları yükseltti, oyunlar oynanıyor falan filan. Sen burada kafana göre insanları içerde tutarsan, tek bir gerekçe göstermeden insanları işten çıkarırsan, özlük haklarını elinden alırsan, itibarsızlaştırırsan bu ülkeyi "normal bir ülke olmaktan" çıkarmış olursun. Güvenliğin olmadığı bir ülke, dünya karşısında değersizleşir, önemsizleşir, parası pul, sözü kıymetsiz olur.

Payidar Albüm

Payidar, artık Fitbol'da yayımlanmıyor, başka bir yerde sürdürebilirdik, ona da kalkışmayacağız. 2017 sonunda çıkmak üzere, var olan hikâyeleri, yenileriyle harmanlayacağımız bir albüme karar verdik.

Uzun ve ardışıklığı olan bir anlatımı, dergilerde yakalamak mümkün değil. Dergiciliğin doğası gereği mümkün değil demek daha doğru. Albümde bu sıkışıklığı aşabileceğimiz, uzun sayılabilecek en az üç öykü olacak.

Böyleyken böyle.

Cankoç

İletişim'den çıkacak bir kuaför kitabı derlemesi için altmışlı yıllarda geçen küçük bir kadın berberi senaryosu yazdım, Ece (Zeber) çizdi. Kitap, yılın ilk yarısında yayımlanacak.

Seyrüsefer Defteri 77

Mistress America (2015) sevimli bir Noah B. filmi daha, grafik roman ruhu (30 Kasım). ++ Suite Francaise (2014) tutkuyu ve olağanlaşan işgali daha iyi ve koyu anlatabilirmiş (29 Kasım). ++ İstanbul seyahati (28 Kasım). ++Tuna ile birlikte Dr.Strange'a gittik, görsel yönü güzeldi, çocuksu olacak sanmıştım, değildi (27 Kasım). ++ In the Heart of the Sea (2015) beklentilerimin altında kaldı (26 Kasım). ++Hell or High Water (2016) güzel hikâye, Coen havası ayrıca cilası olmuş (25 Kasım). ++ The Hatching (2016) ve Uncle Nick (2015) ikisi de iyi oyuncularla büyüyebilecek filmlermiş, ikincisi W.Allen potansiyeli taşıyor. Bu halleriyle ikisi de vasat (24 Kasım). ++Ófærð / Trapped Ep. 9 ve 10'u seyrettim (23 Kasım). ++ Jason Bourne (2016) serinin yeni filmi, çok kötü değil ama halen romanın ekmeğini yiyiyor (22 Kasım). ++ Watchmen (2009) yeniden seyrettim, kitapla karşılaştırarak seyredince tadı çıkmadı (21 Kasım). ++Bosphore (1964), Byzance (1964), Corne d'or (1964), Istanbul (1964), Maître Galip (1964), Pehlivan (1964) hepsi Fransızca, kısa Türkiye belgeselleri, dönemin gündelik yaşamına dair ilgi çekici güzellikteler (20 Kasım). ++ Ófærð / Trapped Ep. 7 ve 8'i seyrettim (19 Kasım). ++ Eddie the Eagle (2016) spor filmlerinden, parlak değil iyimserliği izlettiriyor (18 Kasım). ++ Ófærð / Trapped Ep. 5 ve 6'yı seyrettim (17 Kasım). ++ Good Behavior Sea1 Ep.1 ve 2'yi seyrettim (16 Kasım). ++ Drop (2014) güzel hikâye, iyi film (15 Kasım). ++ Ice Age Collision Course (2016) tek bir gerilimi yok, en kötü bölümü olabilir (14 Kasım). ++ Westworld Sea1 Ep.5 ve 6'yı seyrettim (13 Kasım).++ Ófærð / Trapped Ep. 3 ve 4'ü seyrettim (12 Kasım). ++Southbound (2015) muammasını, amatörlüğü, ardışıklığı beğendim (11 Kasım). ++ Ófærð / Trapped Ep. 1 ve 2'yi seyrettim (10 Kasım). ++Experimenter (2015) bir belgesel kanalında rahatlıkla gösterilebilir, o gözle bakınca ilginç (9 Kasım). ++ Better Things Sea1 Ep.7, 8 ve 9'u seyrettim (8 Kasım). ++ Kubo and the Two Strings (2016) güzel iş olmuş, iyimserliği, kıvamı, masalsılığı kullanma biçimi (7 Kasım). ++ Bunny The Killer Thing (2015) Kunteper Canavarını andırıyor, o bakımdan ilginç, ayın kötü film adayı (6 Kasım). ++ Ana Yurdu, beğendim diyemem, bana yapıntı geldi (5 Kasım). ++The Infiltrator (2016) türünün klişelerini iyi kullanan bir film (4 Kasım). ++ Finding Dory (2016) ilk filmin zekâsından ve meselesinden eser yok (3 Kasım). ++ Don't Breathe (2016) gerilimi ve abartısı başarılı (2 Kasım). ++ Birkebeinerne (2016) Norveç'in milli tarihinden, konu vasat altı, aksiyonu bazen ilginç (1 Kasım).