Ay batarken, ay susarken… Uzun ve eski acılarla sokaklar, siluetler,
arsız gözler, kimsesiz sesler, dolmuşun kokusu, başka türlü olsaydı
acısı, kuytu pencereler, ölmeye yatan aşk. Radyoda şarkılar şarkılar…
Pelin Buzluk, şehrin en koyu gecesinin öykülerini yazıyor En Eski
Yüz’de. Kuruyan, gelip geçen. Doğan güne karşı. Hayat, izbe bir
meyhanede tek başına bir kadın…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder