Cehennem Yolu

Cehennem Yolu (Road to Perdition) aynı adla sinemaya da uyarlandı, izlemiş olabilirsiniz. Max Allan Collins’in yazıp R.Piers Rayner’in çizdiği albüm, Amerika’da mainstream comics anlayışının dışında bir grafik roman. Anlatım dili ve yaklaşım itibarıyla edebiyat ve sinemaya daha yakın. Veya şöyle söylenebilir: Godfather sonrasında suç dünyasını anlatan filmlere ve suç sosyolojisi-tarihinden etkilenerek biçim değiştiren mafya romanlarının başarılı bir sentezi. Kendini okutan ve gerilimi düşürmeyen bir kurguya sahip... Mafya adına cinayet işleyen, “Melek” lakabıyla tanınan bir tetikçinin kendisini gözden çıkaran patronlarına karşı verdiği savaş anlatılıyor. Küçük oğluyla kaçmak zorunda kalan Melek, karısının ve bir diğer oğlunun intikamını alıyor. Otuzlu yıllardaki sosyal düzen ve suç dünyası, önemlice bir kısmı gerçek olan gelişmelerle bir arada işleniyor. Hikâyenin gerçekçiliği nedeniyle foto-realistik çizgiler kullanılmış. Dönemle ilgili görsel arşivden faydalanıldığı da anlaşılıyor. Yayınevinin açıklamalarını doğru kabul edersek Cehennem Yolu’nun çizimi dört yılda tamamlanmış. Doğrusu bu iddiaya rağmen çizgilerin albümün zaafı olduğunu söylemek gerek. Tiplemeler o kadar farklı yüzlerle çiziliyor ki örneğin Melek en az yedi farklı yüzle sayfalarda yer alıyor. Benzetememe acemiliği ister istemez yüzünden “bu kim?” diye bakıyoruz karelere. Böylesi bir deneyimsizliğe rağmen albümün gösterdiği başarı, “çizgi romanda önemli olan hikâyedir” iddiasını akla getiriyor. Elbette ne anlattığı hatırlanmayan, çizgileri konuşulan ünlü albümler de vardır. Cehennem yolu, hikâyesiyle kendini gösteren albümlerden... Max Allan Collins farklı mecralarda “isim” olmayı bu yüzden başardı.