Salonda iki selebriti

Altmışlı yıllarda memleket, iktisadi olarak büyüdükçe, şehirlerde apartman sayıları arttıkça, iç mimari ve dekorasyon gösterilebilir ve teşhir edilebilir hale geliyor. Ünlüler, evlerinin salonlarını gazetecilere açmaya-göstermeye, aralarında yarışmaya başlıyorlar.

İki örnek paylaşacağım... Zeki Müren, İstanbul'daki evinin salonunda poz vermiş, aplikler, koltuklar, heykeller, ortadaki sehpa, yerdeki halı, duvardaki yazı o günler için az bulunur ayrıntılar... Kimsenin evi o tarihlerde böyle değil, fotoğraf o büyük farklılığı gösteriyor. 

Bu da Göksel Arsoy'un salonu, düz renkli halılar moda olmalı, el hak abajur ilginçmiş...Kitaplarını göstermek istemiş, ne okurdu merak etmemek elde değil, entelektüel eğilimleriyle tanınan bir oyuncu değil çünkü...Pahalı ve az bulunan pikabını da göstermeyi tercih etmiş filan...

Günümüzün grossmarket "show roomlarını" ve seri mobilya üretimi düşünülünce ayrıntılar bize dikkat çekici görünmeyebilir... Teşhir edilenler şimdilerdeki şatafattan yoksun ve "az" çünkü...

İki mesele geldi aklıma, birincisi, popüler kültür tarihi açısından instagram (gösterme) kültürünün izlerini ta buralarda aramak gerekiyor... Bencilliğin evrimiyle ilgili bir safha aslında... Salonda poz vermiş bir celebrity, seyredenlerin kendisi hakkında düşündüğü olumlu tahayyülü sevip hayran kalacağından (benimseyerek-özdeşlik kuracağından) emin bir mağrurluk içinde

İkincisi, salonu açmak, salonu misafirlere saklamak anlamında bir başka tarihsel evrim söz konusu...Nasıl anlatsam, burjuvazinin yükselişi, orta sınıfın evlerini dönüştürür, saraydaki salonun küçük bir modeli evlerde kendine yer bulur, en geniş ve en pahalı eşyalarla dekore edilen bir oda halini alır. Ahali, misafirlerini o salonda, soylular gibi karşılamak ve ağırlamak istiyordur. Taklitle başlayan bu eğilim normalleşir, salon küçük evlerin (orta sınıf saraylarının) en güzel odası olarak varlığını günümüze kadar korur. Zeki Müren ve Göksel Arsoy, gazetecilere salonunu gösterirken popüler kültürün soyluları-kralları olarak davranıyor aslında demek istiyorum...