Hariçten gazel

Fotoğraf, yetmişli yıllardan gibi duruyor, muhtemelen bir pavyondan çekilmiş, mekanın taşralılara ve şehre yeni gelmiş göçmenlere hitap ettiği anlaşılıyor. Alt kat, bodrum gibi duruyor, havasız, dumanlı, insicamsız ama bir o kadar da kuytu olması nedeniyle ehveni şer...

Arkada küçük bir levhayla müşterileri medeniyete çağıran, bir uyarı yapılmış: "Hariçten şarkı söylemek, sahneye çıkmak yasaktır" o kadar, O tempora, O mores!

Beyabiyle  ona eşlik eden "kombinezonlu" abla fidayda oynar gibiler, Ankara ağzıyla söylersem şıkıdıma kalkmışlar, sazı sözü duyunca duramamışlar... Elele tutuşmaları, geçici bir an bile olsa güzel durmuş...Beyabinin Neşet Ertaş'ı andırmasıysa hoş bir tesadüf...

Ben ergenken, İsmetpaşa'da hayatımda bir benzerini bir kere daha göremeyeceğim çirkinlikte içkili lokantalar vardı, kadın garsonlar çalışırdı, kokoroz derlerdi, tavukla horozla alakalı bir şey sanırdım, saçma çıkarımlar yaptım epey zaman, meğer kadınların yaşlılığına dair bir aşağılamaymış... Kadınlar masalara içki servisi yaparken kahkahayla karışık bir gürültü çıkarırlardı, galiba işin raconu böyleydi... 

Ablanın, beyabinin elinde tutup fidaydaya kaldırması, o lokantaları hatırlatsa da, garip bir his geldi oturdu göğsüme, neşe ve mutluluk aranıyor işte, e anca taştan çıkıyor... İyi ki fidayda var beyabi...